Η μη-γραμμική σκέψη στην μεταφυσική, ψυχολογία εκπαίδευση (α΄ μέρος)
Η τρέχουσα διαδικασία σκέψης που συμβαίνει στην εκπαίδευση σε όλο τον κόσμο είναι η ακολουθία σκέψης. Ο σκοπός αυτού του κριτικού και διερευνητικού δοκίμιου είναι:
- Nα διερευνήσει το μη γραμμικό πρότυπο σκέψης.
- Nα διασαφηνίσει τις πιθανές εφαρμογές του σε διάφορους τομείς.π.χ. εκπαίδευση, ψυχολογία, φιλοσοφία, θεολογία, ανθρωπιστικές επιστήμες και κοινωνικές επιστήμες.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι οι μάζες χρησιμοποιούνται για να σκέφτονται βάση μιας συγκεκριμένη μεθοδολογίας. Αυτή η μέθοδος ονομάζεται σειριακή επεξεργασία. Οι δύο μέθοδοι επεξεργασίας είναι στην πραγματικότητα δύο τρόποι με τους οποίους ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τις πληροφορίες. Το αριστερό τμήμα εγκεφάλου είναι ο σειριακός / αναλυτικός επεξεργαστής. Το δεξιό τμήμα εγκεφάλου είναι ο μη γραμμικός / συνθετικός επεξεργαστής. Το αριστερό τμήμα εγκεφάλου αναλύει τις ανόμοιες πληροφορίες σταδιακά επειδή αυτός είναι ο τρόπος που αφομοιώνει τη γνώση. Επιπλέον, ο αριστερός εγκέφαλος δημιουργεί ένα μοτίβο με διαφορετικές ενδείξεις. Ο αριστερός εγκέφαλος είναι ένας καταστροφέας των πρότυπων πινάκων προκειμένου να τα καταλάβει.Ο αριστερός εγκέφαλος είναι το κύριο εργαλείο του επιστήμονα και του τεχνοκράτη.
Από την άλλη πλευρά, το δεξιό ημισφαίριο του εγκεφάλου συλλαμβάνει διαφορετικές πληροφορίες ως σύνολο. Το δεξιό ημισφαίριο του εγκεφάλου είναι το δισκοπότηρο του καλλιτέχνη. Κοιτώντας ένα μοτίβο, ο δεξιός εγκέφαλος συνθέτει τον πίνακα πληροφοριών σε μία μοναδικότητα. Εν συνεχεία προσπαθεί να απορροφήσει τα δεδομένα του σε έναν βρόχο. Αυτή είναι προφανώς η υψηλότερη σειρά επεξεργασίας σε σχέση με την αριστερή. Ωστόσο, και τα δύο έχουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους.
ΤΟ ΜΟΤΙΒΟ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΆΣΚΗΣΗΣ
Ας ξεκινήσουμε με μια πολύ απλή άσκηση για να φανερώσουμε τα δύο διαφορετικά πεδία πληροφορικής επεξεργασίας. Μαζέψτε δώδεκα βότσαλα και τοποθετήστε τα σε μια σειρά από αριστερά προς τα δεξιά. Το ένα μετά το άλλο. Σε ίσιο μοτίβο. Θα μπορούσατε να τους δώσετε ονόματα όπως άλφα, βήτα, γάμα, δέλτα κ.ο.κ. Προφέρετε τα ονόματά τους δυνατά, αν θέλετε, να δώσετε έμφασφη στην άσκηση. Τώρα, κοιτάξτε τι έχετε δημιουργήσει. Ένα σειριακό ή γραμμικό μοτίβο, με τα ονόματα των βοτσάλων από μια συγκεκριμένη προοπτική, χρησιμοποιώντας μόνο μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο το ανθρώπινο μυαλό στο 3ο σύμπαν σκέφτεται κυρίως.(Το Πολυσύμπαν ΙΙΙ Επιπέδου είναι, στην πραγματικότητα, μια επέκταση στο κοσμολογικό πεδίο της ερμηνείας του Hugh Everett σχετικά με την Κβαντομηχανική. Βάσει αυτής, κάθε φορά που ένα σύστημα βρίσκεται μπροστά σε εναλλακτικές «τροχιές», στην πραγματικότητα τις «επιλέγει» όλες. Απλοποιώντας, χωρίς όμως να προδίδουμε τη βασική ιδέα, όταν βρισκόμαστε μπροστά σε ένα δίλημμα του είδους «να σπουδάσω Φυσική ή Οικονομικά», στην πράξη κάνουμε και τα δύο σε «διαφορετικούς κόσμους» -η Κβαντομηχανική μας ενημερώνει για τις σχετικές πιθανότητες των επιλογών και δεν επικυρώνει κάποια σχετική μοναδικότητα. Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Τέγκμαρκ, όλες οι άπειρες δυνατότητες Συμπάντων είναι ενεργές και, τεχνικά μιλώντας, αποτελούν διαφορετικές περιοχές του κβαντικού χώρου Χίλμπερτ.)
ΤΟ ΜΟΤΙΒΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΆΣΚΗΣΗΣ
Τώρα, ας δημιουργήσουμε ένα άλλο μοτίβο. Τοποθετήστε τα βότσαλα σε έναν κύκλο. Φροντίστε να απέχουν μεταξύ τους με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια για να επιτύχετε μέγιστη συμμετρία. Τώρα, καλέστε έναν από τους φίλους σας και ζητήστε τους να εξετάσουν το πρότυπο. Μπορούν να πουν ποιο από τα βότσαλα τοποθετήθηκε πρώτο στη σειρά και ποιό τελευταίο; Σίγουρα όχι. Αυτό το μοτίβο που δημιουργήσατε είναι τώρα αυτό που αποκαλούμε μη γραμμικό μοτίβο. Δεν έχει αρχή ούτε τέλος, εκλαμβάνεται από το μυαλό ως ολιστικό πρότυπο και δεν διατάσσεται διαδοχικά. Αυτό είναι το αληθινό πρότυπο του σύμπαντος, η μη γραμμική πραγματικότητα. Το διαδοχικό σύμπαν που καταλαβαίνουμε σήμερα είναι απλώς ένα απλό παράγωγο του αληθινού σύμπαντος.
Οι σπόροι της κατανόησης της διαφοράς μεταξύ της μη γραμμικής και της διαδοχικής σκέψης αρχίζουν πραγματικά με τη μελέτη του φωτός. Το φως είναι τόσο σωματίδιο όσο και κύμα. Εδώ είναι η διαφορά. Η ιδιότητα του σωματιδίου του φωτός προσομοιώνει το διαδοχικό σύμπαν. Η ιδιότητα κύματος του φωτός προσομοιώνει το μη γραμμικό σύμπαν.
Οι επιστήμες από τη φύση τους είναι ασκήσεις στην αμείλικτη λογική του αριστερού εγκεφάλου, ενώ οι τέχνες αντιπροσωπεύουν την σωστή μη γραμμική επεξεργασία του εγκεφάλου.
ΟΤΑΝ OI ΧΑΡΤΕΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Η βαθμονόμηση, η πρόβλεψη και η μέτρηση είναι όψεις της διαδοχικής σκέψης. H διαδοχική σκέψη φτάνει στο αποκορύφωμα της στον κλάδο της προγνωστικής επιστήμης. Η προγνωστική επιστήμη εκπροσωπείται με ακρίβεια από τον όρο Data Science. Στην πραγματικότητα, είναι όλες οι συστατικές επιστήμες της Data Science καλώς εκπροσωπούμενες από τον όρο “umbrella “.
Δεδομένου ότι η διαδοχική σκέψη (sequential mind) αποτελεί την λειτουργία του θνητού μυαλού, τότε είναι λογικό να σχεδιάσει και να σκεφτεί ένα είδος προγνωστικής μεθόδου.Έτσι που να μπορεί να πιστέψει ότι ελέγχει την εξέλιξη του κόσμου του μέσα από το χώρο και το χρόνο.
Δυστυχώς, κάθε φορά που το διαδοχικό μυαλό σκέφτεται αυτό το γεγονός, οι πολικότητες που επιθυμεί να ελέγξει, υπερτερούν απέναντι στα καλό-σχεδιασμένα σχήματα του. Οι ίδιες οι πολικότητες παρέχουν την πρόκληση στην ίδια τη νοοτροπία του.Επομένως εξορθολογίζετε αυτή η χρήση της τεχνολογίας για μεγαλύτερη κυριαρχία των γνωστών μεταβλητών του κάθε συνεχούς που έχει τοποθετηθεί μπροστά του. Περιέχει όλες τις γνώσεις του γνωστού και αγνώστου και κάνει μια επίμονη προσπάθεια για να ανακαλύψει το άγνωστο. Ωστόσο, διαπιστώνει ότι για κάθε γνωστό κυριαρχεί, ένα νέο σύνολο αγνώστων καταστάσεων. Αυτό προκαλεί ψυχικό πόνο. Κλειδωμένο στη διαδοχική επεξεργασία της σκέψης,- το διαδοχικό μυαλό-θα συνεχίσει να κυριαρχείτε από σειρά άγνωστων μεταβλητών σκέψης, χρόνου, και χώρου. Γιατί; Επειδή δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να λύσει το αίνιγμα του. Η διαδοχική νοοτροπία είναι επομένως κλειδωμένη σε έναν φαύλο κύκλο της δικής της παραγωγής.
Η προγνωστική δύναμη του διαδοχικού μυαλού, είναι φοβερή, γιατί επιδιώκει να δημιουργήσει, να καλλιεργήσει και να διαδώσει την αλφάβητο της κατανόησης, την οποία χρησιμοποιεί για να πλοηγεί από το γνωστό στο άγνωστο. Αυτή η αλφάβητος είναι όλες οι γλώσσες, από τις γλωσσικές μορφές μέχρι τους μαθηματικούς κόσμους. Στις γλώσσες υπολογιστών και από εκεί σε όλες τις συμβολικές μορφές. Αυτές οι γλώσσες είναι ισχυρές από μόνα τους. Δημιουργούν ένα ορισμένο είδος εσωτερικής λογικής που προκύπτει από τη σύνταξη και την κωδικοποίησή τους. Όπως σε ένα παιχνίδι σκακιού, αυτές οι γλώσσες επιμένουν, επειδή μπορούν να καθορίσουν πρωτόκολλα στις δικές τους σφαίρες. Να θυμάστε ότι όλα τα σχήματα είναι fractals. Tα fractals είναι σχήματα ή επιφάνειες που παράγονται από διαδοχικές υποδιαιρέσειςτου Κόσμου . Άρα είναι μέρος της δύναμης του.
Υπό αυτή την έννοια, οι διαδοχικές κατασκευές έχουν αφθονία τάξης. Γιατί; Επειδή αυτό είναι το μέρος του κόσμου που εκφράζουν. Το πρόβλημα, ωστόσο, συμβαίνει όταν ο διαδοχικός νους επιχειρεί να μεταφράσει αυτές τις γλώσσες και να ερμηνεύσει το Σύμπαν στο σύνολό του. Εδώ ο χάρτης αποτυγχάνει. Και αποτυγχάνει παταγωδώς! Aυτό συμβαίνει γιατί ο Κόσμος είναι εντυπωσιακός! Πολύ εντυπωσιακός για να ερμηνεύεται από οποιοδήποτε είδος νοητικού χάρτη. Όσο προσεκτικά σχεδιασμένος και αν είναι αυτός ο χάρτης. Ένας χάρτης παραμένει ένας χάρτης. Υπάρχουν όρια σε ένα χάρτη. Αυτά τα όρια ορίζονται από τη φύση των πλαισίων των οποίων ο χάρτης είναι το επιδιωκόμενο όργανο μέτρησης. Περισσότερο όλο και περισσότερο απομακρυνόμενος από αυτό το fractal πλαίσιο, ο χάρτης χάνει τη δυνατότητα κατανόησης. Ο χάρτης “καταρρέει” . Πράγμα που σημαίνει ότι δεν διαθέτει μεταφραστικά πρωτόκολλα για να καθορίσει νέους τρόπους κατανόησης.
