Ποιά η διαφορά ανάμεσα στο Κarma (Κάρμα ) και το Darma ( Δάρμα);

Ποιά η διαφορά ανάμεσα στο Κarma (Κάρμα ) και το Darma ( Δάρμα);

Η λέξη κάρμα φέρεται περισσότερο ως σανσκριτική και σημαίνει γενικά “δράση”. Ετυμολογικά η λέξη “Καρ” σημαίνει δράση ενώ η λέξη “μα” σημαίνει το αποτέλεσμα.

Κατά τον Ινδουισμό και τον Βουδισμό, το κάρμα αναφέρεται στην έννοια του νόμου της σχέσεως μεταξύ αιτίας και αποτελέσματος προσδιορίζοντας ότι κάθε πράξη είναι αποτέλεσμα αιτίας του παρελθόντος και συγχρόνως αιτία άλλων πράξεων που θ΄ ακολουθήσουν στο μέλλον. Έτσι ο νόμος του κάρμα ταυτίζεται με τον νόμο της αιτιότητας, της αναπόφευκτης δηλαδή σχέσεως αιτίου και αιτιατού, ο νόμος της δράσης και της αντίδρασης, ο νόμος της δικαιοσύνης και της ισορροπίας, που ακολουθούν την εφαρμογή του σε κάθε εκδήλωση της ζωής με συνέπεια να διαμορφώνεται ανάλογα απ΄ αυτό το ίδιο το κάρμα.

Σύμφωνα με τη δοξασία αυτή, το κάρμα ακολουθεί τον άνθρωπο κατά τις επίγειες ενσαρκώσεις του, τις συνθήκες των οποίων και προσδιορίζει. Έτσι, όσο ο άνθρωπος εξελίσσεται τόσο λιγότερο εξαρτάται από τα δεσμά του κάρμα, με συνέπεια να καταστεί ο ίδιος συνειδητός δημιουργός των συνθηκών της ζωής του.

Στην Ινδική φιλοσοφία η Ανθρωπότητα αντιμετωπίζεται ως ένα ζωντανό Ον σε εξέλιξη και θεωρείται ότι η Ιστορία έχει κάποια σκοπιμότητα. Υπάρχει μια πορεία που θα οδηγήσει όλη την ανθρωπότητα με τέτοιο τρόπο, ώστε να καταφέρει να ανυψωθεί σπάζοντας τις αλυσίδες που την κρατούν δέσμια στην ύλη. Είναι η θεωρία της πνευματικής εξέλιξης μέσα από τις ενσαρκώσεις. Ας μην ξεχνάμε ότι η διδασκαλία της μετενσάρκωσης είναι καθοριστική στις διδασκαλίες του Ινδικού εσωτερισμού.

Κάθε άνθρωπος αποτελεί μια ξεχωριστή μονάδα και γι’ αυτό δεν υπήρχαν μαζικές μυήσεις. Αυτή η μονάδα είναι σε αλληλεξάρτηση με διάφορα σύνολα, τα οποία διαμορφώνει και διαμορφώνεται η ίδια από αυτά. Μπορεί να υπάρχει το προδιαγεγραμμένο, αλλά υπάρχει και η Βούληση. Τίποτα δεν είναι τυχαίο για τους Ινδούς.

Το «τυχαίο», είναι ένας νόμος που δεν γνωρίζουμε και δεν μπορούσε να ονομάσουμε. Πιστεύουν ότι όλα προέρχονται από μια αιτία και κάθε δράση επιφέρει ένα αποτέλεσμα. Είναι ο νόμος του Κάρμα που διέπει τα πάντα, είναι ο τρόπος που περπατά κανείς στην οδό της ζωής. Δεν είναι όμως η πορεία. Αυτήν την ονομάζουν Δάρμα.

Το Δάρμα είναι ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τα ελαστικά τοιχώματα αυτού του δρόμου. Για παράδειγμα, ένα πουλί έχει διαφορετικό Δάρμα από έναν άνθρωπο όπως επίσης ένα φυτό από έναν άγγελο και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει.  Έχοντας λοιπόν κάθε ον το δικό του Δάρμα, ο τρόπος που θα πορευτεί καθορίζει το Κάρμα του. Γιατί, όπως είπαμε, κάθε δράση δημιουργεί μια αντίδραση. Ακόμα κι αν αναφέρει κάποιος μια καλή πράξη που έκανε, δημιουργεί κάρμα. Αυτό σημαίνει, δηλαδή, ότι συνεχίζει να είναι εγκλωβισμένος μέσα στο νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος. Πώς μπορεί λοιπόν να απελευθερωθεί;  Μόνο με την Ορθή Δράση.

Ορθή Δράση σημαίνει να δρας χωρίς να επιθυμείς τους καρπούς των δράσεων σου. Είναι αυτό που η λαϊκή σοφία ονομάζει «κάνε το καλό και ρίξ’ το στο γιαλό».  Στα Μυστήρια δεν δίδασκαν για έναν προσωπικό θεό που μισεί και τιμωρεί κάποιον ή που αγαπά και συγχωρεί. Δίδασκαν ότι ο άνθρωπος είναι καθ’ ολοκληρίαν υπεύθυνος για τις πράξεις του και ότι συμμετέχει σε ένα συμπαντικό σχέδιο.

Στον Ινδικό Εσωτερισμό, υπάρχει η Πρώτη Δύναμη και πίσω από αυτήν υπάρχει η αιτία της (έως εδώ υπάρχει ο δυαδισμός) και μετά υπάρχει η Αιτία δίχως Αιτία, η Αλήθεια, ο Μη-Αριθμός, «Μη-δεν», που είναι η αρχή όλων των αριθμών και στα σανσκριτικά λέγεται ΔΑΡΜΑΝ.

Ο όρος Ντάρμα (Σανσκριτικά: धर्म) ή Ντάμμα (Παλικά: धमा) (Φυσικός Νόμος) αναφέρεται στην υφιστάμενη τάξη της Φύσης και της ανθρώπινης ζωής και στην συμπεριφορά που θεωρείται ότι εναρμονίζεται με αυτή την τάξη. Όσον αφορά την ηθική, ορίζεται ως «ορθός τρόπος ζωής» και «ορθή διαγωγή», ειδικά με τη θρησκευτική έννοια. Όσον αφορά την πνευματικότητα, το ντάρμα μπορεί να οριστεί ως «η Οδός των Ανώτερων Αληθειών».

Μόνο όταν ο μαθητής περπατά στην οδό της εξέλιξης με ορθή Δράση, μόνο τότε  δεν δημιουργεί επιβαρυντικό Κάρμα. Αυτή η ευθεία πορεία του ανθρώπου μέσα στις διάφορες ενσαρκώσεις ορίζεται με τον σανσκριτικό όρο ΣΑΝΤΑΝΑ.

Το ντάρμα βρίσκεται στο επίκεντρο των θρησκευτικών και φιλοσοφικών αντιλήψεων που προέρχονται από την Ινδία. Οι κυριότερες «νταρμικές» θρησκείες είναι ο Ινδουισμός (Σανατάνα Ντάρμα), ο Βουδισμός (Μπούντανταρμα), ο Ζαϊνισμός (Τζαΐν Ντάρμα) και ο Σιχισμός, καθώς οι διδασκαλίες όλων αυτών των θρησκειών επικεντρώνεται στο ντάρμα. Σε αυτές τις παραδόσεις, τα πλάσματα που ζουν σε αρμονία με το ντάρμα προχωρούν ταχύτερα προς την Ντάρμα Γιούκαμ, τη Μόκσα ή την Νιρβάνα (δηλαδή, την ατομική απελευθέρωση). Το ντάρμα αναφέρεται επίσης στις διδασκαλίες και τα δόγματα των ιδρυτών αυτών των παραδόσεων, όπως του Γκαουτάμα Βούδα και του Μαχαβίρα. Στην παραδοσιακή ινδουιστική κοινωνία το ντάρμα αποτελεί τη θρησκευτική και ηθική διδασκαλία των δικαιωμάτων και των καθηκόντων του κάθε ατόμου.

Μόνο η ορθή δράση μπορεί να απαλλάξει τον άνθρωπο από τον κύκλο των ενσαρκώσεων, δηλαδή τον τροχό της ΣΑΜΣΑΡΑ.

Μόνο η Ορθή Δράση μπορεί να οδηγήσει στην έσχατη απελευθέρωση του μαθητή, μέσω της Βούλησης.

«….Για τα έργα μόνο να νοιάζεσαι, ποτέ για τους καρπούς τους. Κίνητρό σου να μην είναι ο καρπός του έργου, μα ούτε κι η προσκόλληση σου να είναι στην απραξία. Σταθερός να εκτελείς τα έργα εγκαταλείποντας κάθε προσκόλληση και μένοντας ίδιος και στην επιτυχία και στην αποτυχία….»

Μπαγκαβάτ Γκίτα

Βιβλιογραφία:

1) Μυστική Διδασκαλία, Ε. Π. Μπλαβάτσκυ, Εκδόσεις Πνευματικός Ήλιος

2) Μπαγκαβάτ Γκίτα, Εκδόσεις Καρδαμίτσα

3) Τα 3 κέντρα του Μυστηρίου, Γ. Πλάνας, Εκδόσεις Νέα Ακρόπολη

4) Η απόκρυφη εξέλιξη της Ανθρωπότητας, Τζιναραχαντάσα, Εκδόσεις Θεοσοφικές Μελέτες

5) wikipedia.org/wiki/Κάρμα

6) el.wikipedia.org/wiki/Ντάρμα