3:47 π.μ. στις 9 Αυγούστου 1945
Ναγκασάκι: τελευταίο θύμα της ανθρώπινης θηριωδίας; Στις 3:47 π.μ. στις 9 Αυγούστου 1945, ένα βαρύ βομβαρδιστικό B-29 απογειώθηκε από την αμερικανική αεροπορική βάση της νήσου Tινιάν, στον Βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό. Η λειτουργία των γερανών για την φόρτωση της δεύτερης ατομικής βόμβας με στόχο ιαπωνική πόλη, είχε αρχίσει. Ήδη τα πράγματα δεν εξελίσσονταν τόσο ομαλά όπως το επιθυμούσαν. ‘Όχι όπως είχαν εξελιχθεί τρεις μέρες νωρίτερα, κατά τη διάρκεια της Χιροσίμα. Αυτή η επίθεση ήταν “λειτουργική ρουτίνα”, όπως την χαρακτήρισε αργότερα η στρατιωτική ιστορία. Το Enola Gay είχε φτάσει στο στόχο του και επέστρεψε στην βάση του χωρίς προβλήματα. Μια ανακοίνωση που στάλθηκε υπό την επωνυμία του προέδρου Χάρι Τρούμαν είχε αποκαλύψει την επιτυχία της. Αλλά ο Bockscar, το επιθετικό αεροπλάνο που επιλέχθηκε για την αποστολή, είχε καθυστερήσει στην άσφαλτο εξαιτίας των προβλημάτων της αντλίας καυσίμου. Μόλις την προηγούμενη ημέρα, τέσσερα B-29 είχαν καταρρεύσει διαδοχικά κατά την απογείωση, προκαλώντας εκτεταμένες πυρκαγιές καυσίμων. Όπως έγραψε ένας από τους επιστήμονες στην Tινιάν: “Γεράσαμε δέκα χρόνια μέχρι να καθαρίσουμε το νησί.” Αλλά το νησί δεν καθαριζόταν.
Οι συνθήκες απογείωσης
Ο Bockscar είχε απογυμνωθεί από την θωράκιση του και τα όπλα του για να φιλοξενήσει το προσωπικό του φορτίο.Τον Fat Man (χοντρούλη). Ήταν δυόμιση μέτρα ύψος και μήκος πεντέμισι μέτρα μήκος και ζωγραφισμένος με μουσταρδί κίτρινο. Τα μέλη του πληρώματος υπέγραψαν πάνω στην βόμβα. Μερικοί έγραψαν επίσης μηνύματα στους Ιάπωνες: “Εδώ είναι για εσάς!” Και “Ένα δεύτερο φιλί για το Χιροχίτο”. Στη μύτη της, η βόμβα έφερε ένα. Τα αρχικά σήμαιναν: Joint Army-Navy-Civilian Fuckup.
Ναγκασάκι: τελευταίο θύμα της ανθρώπινης θηριωδίας;
Το αεροπλάνο ξεπέρασε το θυελλώδη ουρανό μετά από έξι ώρες πριν πτήση. Φτάνοντας στο μικρό νησί Yakushima, το περίμεναν δύο συνοδευτικά B-29. Το Great Artiste, που ήταν εξοπλισμένο με όργανα για να εκτιμήσει την ισχύ της βόμβας. Το Big Stink, ένα αεροπλάνο κάμερας. Τα αποτελέσματα της κάμερας του Big Stink δεν φάνηκαν ποτέ. Μετά από πενήντα λεπτά, ο Bockscar και το Great Artiste, προχωρούν στον κύριο στόχο τους. Την πόλη Kokura. Είχε πληθυσμό εκατόν εβδομήντα οκτώ χιλιάδες. Περίπου το μισό από εκείνο της Χιροσίμα. Οι στρατιωτικοί σχεδιαστές των ΗΠΑ το ονόμαζαν “ένα από τα μεγαλύτερα οπλοστάσια στην Ιαπωνία”.
Οι εντολές του πληρώματος
Το πλήρωμα είχε λάβει αυστηρές εντολές να επισημάνει τον στόχο του οπτικά και όχι με ραντάρ. Αυτό γιατί καθώς η εκρηκτική εμβέλεια της βόμβας, ήταν εκπληκτική, θα περιόριζε αρκετά την δύναμη των οργάνων . Ο βομβαρδισμός με ραντάρ ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητος σε αυτό το είδος. Όταν ο Bockscar έφτασε στο Kokura, στις 10:45 π.μ., το πλήρωμα διαπίστωσε ότι το οπλοστάσιο ήταν “κρυμμένο από βαρύ ομίχλη και καπνό” σύμφωνα με το αρχείο καταγραφής πτήσης του οπλισμού. Με την πάροδο των ετών, έχουν δοθεί τρεις εξηγήσεις για αυτή την αλλαγή τύχης.
Οι τρεις εξηγήσεις
1)Το ένα είναι ότι ο καιρός γύρισε. 2) Ότι ο καπνός προήλθε από αμερικανική πυρκαγιά, την προηγούμενη μέρα. Της παρακείμενης πόλης Yawata ( ωραία ειρωνεία, αν είναι αλήθεια). Η τρίτη πιθανότητα; Όπως ισχυρίστηκε τα τελευταία χρόνια ένας από τους πρώην τεχνικούς σε έναν μεγάλο σταθμό ηλεκτροπαραγωγής στο Kokura, είναι ότι η ομίχλη ήταν εσκεμμένη απελευθέρωση ατμού. Για όποιο λόγο, δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί ο οπτικός βομβαρδισμός του Kokura. Μετά από σαράντα πέντε λεπτά το πλήρωμα αποφάσισε να προσπαθήσει για τον δευτερεύοντα στόχο: Ναγκασάκι.
Όταν θυμόμαστε την καταστροφική γέννηση της πυρηνικής εποχής, πάντα σκεφτόμαστε ετη Χιροσίμα. Ήταν η πρώτη, και τα πρώτα έχουν προτεραιότητα στη μνήμη. Ήταν επίσης πιο καταστροφική επίθεση από ότι στο Ναγκασάκι. Σχεδόν με δύο φορές περισσότερους νεκρούς και τραυματίες και τριπλάσια έκταση της γης. (Αυτό ήταν παρά το γεγονός ότι το “Μικρό αγόρι“, η βόμβα που έπεσε από το Enola Gay, ήταν μόνο τρία τέταρτα ως εκρηκτικό όπως ο Fat Man). Αλλά αν η Χιροσίμα ήταν, από στρατιωτική άποψη καλά εκτελεσμένη, το Ναγκασάκι ήταν σχεδόν το αντίθετο.
Ποιοι ήταν οι επιλεγμένοι στόχοι;
Ναγκασάκι: τελευταίο θύμα της ανθρώπινης θηριωδίας
Χρόνια μετά τον βομβαρδισμό, ο στρατηγός Leslie Groves, ο επικεφαλής μικρομεταχείρισης του έργου του Μανχάταν, παραδέχτηκε ότι ποτέ δεν κατάφερε να καταλάβει πότε ή γιατί το Nagasaki “τέθηκε σε εικόνα.” Περιλήφθηκε σε έναν αρχικό κατάλογο δεκαεπτά πιθανών στόχων, στα τέλη Απριλίου του 1945. Αλλά από τις αρχές Μαΐου είχε αρχίσει να ξεθωριάζει. Παρόλο που η πόλη κατασκεύαζε κινητήρες και τορπίλες και ήταν ένα σημαντικό λιμάνι, φιλοξενούσε επίσης ένα συμμαχικό καταυλισμό αιχμαλώτων πολέμου. Αυτό το καθιστούσε λιγότερο ελκυστικό. Και, από την άποψη της στόχευσης, είχε δύσκολη τοπογραφία. Hiroshima και Kokura είχαν τις βιομηχανικές και αστικές περιοχές τους συγκεντρωμένες σε σχετικά επίπεδη έδαφος-ιδανικό για τις έντονες πιέσεις έκρηξης που παράγονται από μια ατομική βόμβα. Το Ναγκασάκι, ωστόσο, ήταν μια πόλη μέσα σε κοιλάδες, χωρισμένη στα δύο από τα βουνά.
Οι δύο βόμβες που άλλαξαν τον κόσμο.
Το Κιότο, η Χιροσίμα, το Γιοκοχάμα και Κοκούρα ήταν οι πρώτοι τέσσερις επιλεγμένοι στόχοι, με το Νιιγκάτα ως επιλαχόντα. Λίγο αργότερα, μετά από μια μεγάλη πυρκαγιά, η Γιοκοχάμα αφαιρέθηκε από τη λίστα. Ο στρατός των Η.Π.Α. προτιμούσε στόχους που δεν θα είχαν ήδη καταστραφεί από συμβατικά πυρομαχικά. Το τελευταίο θα καθιστούσε δύσκολο το φαινόμενο του νέου όπλου μέσα στα παλιά σκουπίδια. Το Κιότο αποκλείστηκε αργότερα, εξαιτίας της πολιτιστικής του σημασίας. Έμειναν Χιροσίμα, Κοκούρα και Νιιγκάτα. Μαζί με το Κιότο, αυτές οι τρεις πόλεις προστέθηκαν σε έναν κατάλογο “αποκλειστικών περιοχών“.
Το Ναγκασάκι δεν ήταν επιφυλακτικό. Τουναντίον, βομβαρδίστηκε συμβατικά όχι λιγότερο από τέσσερις φορές πριν πέσει ο Fat Man. Η πόλη δεν προστέθηκε στον κατάλογο μέχρι την ημέρα που είχε οριστικοποιηθεί. Το σχέδιο της εντολής, που γράφτηκε στις 24 Ιουλίου 1945, έδωσε τους στόχους ως “Χιροσίμα, Κοκούρα και Νιιγκάτα στην προτεραιότητα που αναφέρθηκε.” Σχετικά με την έκδοση στις εφημερίδες του Γκρόβες, στα Εθνικά Αρχεία, κάποιος παρέκαμψε ” την προτεραιότητα που ανεγράφετο “και ξαφνικά το Ναγκασάκι βρέθηκε σκαρφαλωμένο στην κορυφή”.
Το χρονικό της ρίψης
Ναγκασάκι: τελευταίο θύμα της ανθρώπινης θηριωδίας
Ο Bockscar έφτασε στο Ναγκασάκι στις 11:50 π.μ. ώρα. Οπότε βρισκόταν στον αέρα για σχεδόν οκτώ ώρες. Δεδομένων των μηχανικών προβλημάτων του αεροσκάφους, το πλήρωμα ήταν κοντά στο σημείο στο οποίο θα έπρεπε να γυρίσει πίσω ή να κινδυνεύσει να καταρριφθεί. Για να έχουν οποιαδήποτε ελπίδα να φτάσουν σε μια φιλική αεροπορική βάση θα έπρεπε πιθανότατα να ρίξουν τον Fat Man στον ωκεανό. “Έμειναν λιγότερες από δύο ώρες καυσίμων”, έγραψε ένας από τους πιλότους στο ημερολόγιο αποστολών του. “Θαυμάστε! Εάν ο Ειρηνικός θα είναι κρύος;”
Το Ναγκασάκι είχε και σύννεφα. Ήταν τα είκοσι έβδομα γενέθλια του βομβαρδιστή και όπως ο Bockscar έψαχνε για ένα άνοιγμα. Το καθορισμένο σημείο στόχευσης ήταν τα έργα χάλυβα και όπλων Mitsubishi. Κάλυπταν μια περιοχή μήκους περίπου μισού μιλίου και πλάτους ενός τετάρτου μιλίου στο στόμα μιας κοιλάδας, κατά μήκος μιας εισόδου από τον ωκεανό. “Το πιασα! Το πήρα! “Φώναξε ξαφνικά. Ο έλεγχος του αεροσκάφους, καθώς και η δυνατότητα να πέσει η βόμβα, του μετατράπηκαν. Σαράντα πέντε δευτερόλεπτα αργότερα, ο Fat Man απελευθερώθηκε. Ο Bockscar ανέπτυξε ταχύτητα, για να μεγαλώσει την απόσταση μεταξύ του και της επικείμενης κόλασης.
Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=cn0B5QtrOZs
Οι συνέπειες της…
Ναγκασάκι: τελευταίο θύμα της ανθρώπινης θηριωδίας
Όμως ο βομβαρδιστής έβλεπε τον στόχο του; Οι μεταπολεμικές αναμνήσεις είναι αβέβαιες.
Η βόμβα είχε πετύχει αυτή την απροσδόκητη διπλή επιτυχία, επειδή έπεσε πάνω από μια περιφέρεια κυρίως πολιτών. Ο επίσημος χάρτης ζημιών των Αμερικανών στρατιωτών, που κατασκευάστηκε το 1946, επισημαίνει τις δομές εντός τριών χιλιομέτρων από το σημείο έκρηξης: Φυλακές Ναγκασάκι, Νοσοκομείο Mitsubishi, Ιατρικό Κολέγιο Ναγκασάκι, Γυμνάσιο Chinzei, Σχολή Shiroyama, Καθεδρικός Ναός Ουρακάμι, , Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ναγκασάκι, Σχολή Mitsubishi Boys, Κλινική φυματίωσης Ναγκασάκι, Γυμνάσιο Keiho Boys. Σαράντα χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και άλλοι σαράντα χιλιάδες τραυματίστηκαν σύμφωνα με τις μεταπολεμικές εκτιμήσεις της αμερικανικής κυβέρνησης. Μετά από τη Χιροσίμα, τώρα που η βόμβα δεν ήταν πλέον μυστική, οι Πολεμικές Αεροπορίες είχαν συντάξει φυλλάδια για να ενημερώσουν τον λαό του Ναγκασάκι για το πιθανό επερχόμενο σοκ -όσο μια πράξη ψυχολογικού πολέμου, όπως μια ανθρωπιστική προειδοποίηση. Αλλά ο εσωτερικός συντονισμός με τα πληρώματα βομβαρδισμού ήταν τόσο κακός ώστε τα φυλλάδια παραδόθηκαν αργά. Έπεσαν στο Ναγκασάκι την ημέρα που ο Fat Man έπεσε από το Bockscar.
Οι δηλώσεις μετά την τραγωδία
Πίσω στην Αμερική παρόλο που ο βομβαρδισμός ήταν πρώτη είδηση στα ΜΜΕ μοιράστηκε το χρόνο με την ανακοίνωση ότι η Σοβιετική Ένωση είχε ενταχθεί στην πολεμική προσπάθεια.
Ο Τρούμαν έγραψε στο ημερολόγιό του στα τέλη Ιουλίου ότι: “οι στόχοι ήταν στρατιωτικοί κ στρατιώτες και οι ναυτικοί όχι γυναίκες και παιδιά”.
Ο Υπουργός Εμπορίου, Henry Wallace, ανέφερε στο περιοδικό του ότι “η σκέψη να σκουπίσεις άλλους 100.000 ανθρώπους ήταν πολύ φρικτή”
Την επομένη του Ναγκασάκι, ο Τρούμαν εξέδωσε την πρώτη εντολή του σχετικά με τη βόμβα: δεν χτυπά πλέον χωρίς τη ρητή εξουσιοδότησή του. Ποτέ δεν εξέδωσε τη διαταγή για να ρίξει τις βόμβες .Έδωσε την εντολή να σταματήσουν οι ρίψεις . Η Χιροσίμα παραμένει κατά κύριο λόγο στην ιστορική μνήμη μας – η πρώτη πόλη που πυρηνικό όπλο χρησιμοποιήθηκε. Το Ναγκασάκι υπέστη μεγαλύτερες συνέπεια μακροπρόθεσμα.Ίσως να είναι το τελευταίο.
Πηγή: Historynet
https://longstreet.typepad.com/thesciencebookstore/2015/08/jancfu-in-yellow-nagasaki-august-9-1945.html
https://www.newyorker.com/tech/annals-of-technology/nagasaki-the-last-bomb
