Στις απαρχές της φιλοσοφίας θα σταθούμε αρχικά στον Όμηρο και στον Ησίοδο. Έτσι θα προβάλλουμε μια απλοϊκή αντίληψη για τον κόσμο από την εποχή των ομηρικών επών. Ο Ησίοδος, συνέθεσε μια κοσμογονία βάζοντας σε τάξη ένα πανάρχαιο μυθικό υλικό τρόπο.Τον τρόπο με τον οποίο διακυβέρνησε τον κόσμο ο Δίας, σύμφωνα με την τάξη ή την δικαιοσύνη (δίκην). Ένα είδος θεογονικής κοσμογονίας διατύπωσε και ο Αλκμάν. Ήταν Σπαρτιάτης λυρικός ποιητής που έζησε γύρω στα 600 π.Χ. Ο Θερεδύκης από τη Σύρο, συγγραφέας θεογονίας συνέταξε μια κοσμογονία. Κατά την οποία αρχέγονες θεότητες όπως ο Ζας, ο Χρόνος και η Χθονίη, με μια σειρά διεργασιών κατάφεραν να δημιουργηθεί ο κόσμος. Αυτό όμως σύμφωνα με κάποιους νόμους που δεν αναφέρονταν. Διάφορες εκδοχές της κοσμογονίας αποδίδονταν στους Ορφικούς. Αυτοί συνδύαζαν τα κοσμογονικά στοιχεία με τις δοξασίες τους για τη μεταθανάτια ζωή. Πίστευαν στην μετεμψύχωση. Τον 5ο αιώνα π.Χ. κοσμογονικές ερμηνείες συνδυάζονταν και από άλλους θρησκολατρευτικούς κύκλους με απόψεις για τη μοίρα της ψυχή. Δοξασίες με κυρίως μυθολογικούς όρους.Ενδεικτική του προβληματισμού που ήταν διάχυτος σε εξωφιλοσοφικούς κύκλους της εποχής.Αυτοί και αποτέλεσαν το προστάδιο των φιλοσοφικών απόψεων των Προσωκρατικών.
Οι Απαρχές της φιλοσοφίας , Προφιλοσοφικός στοχασμός
Σίγουρα η ποιητική παράδοση άφησε μεγάλη κληρονομιά. Τόσο στην προσωκρατική φιλοσοφία, όσο στην γλωσσική τους έκφραση, και τα νοήματά της. Ο υπερτονισμός της σημασίας των ποιητικών προτύπων από την έρευνα δεν ευσταθεί. Αυτά τα ποιητικά υποδείγματα υπόκεινται σε φιλοσοφική αναζήτηση από τους προσωκρατικούς. Σκοπός; Οι νέες αφίξεις φιλοσοφικών στοχασμών, εισαγάγοντας νέα επιχειρήματα. Το ίδιο άλλωστε ίσχυε και για τις αιγυπτιακές και ανατολικές επιδράσεις στην πρώιμη ελληνικη φιλοσοφία, και ότι στον αιγυπτιακό ή σε ανατολικούς πολιτισμούς, απαντούν με παραστάσεις που στον ελλαδικό χώρο θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη μιας συστηματικής φιλοσοφίας. Βέβαια, τέτοιες μεμονωμένες παραστάσεις, έγιναν κατανοητοί από τους Ελληνες πρώιμους φιλόσοφους, χωρίς να λέει κάτι όμως για την ουσία του στοχασμού τους.
Αριστείδης Ανδρέου-“Καίσαρας”
