H Ιερά Λόγχη ή Λόγχη του Πεπρωμένου! Μύθος ή αλήθεια;
H Ιερά Λόγχη ή λόγχη του Πεπρωμένου! Μύθος ή αλήθεια;Είναι ένα από τα πλέον σημαντικά αλλά και πιο αμφιλεγόμενα κειμήλια τού Χριστιανισμού, πού σχετίζονται με τον θάνατο τού Χριστού. Κατά την Ευαγγελική μαρτυρία ένας εκ των στρατιωτών διατρύπησε την πλευρά τού Χριστού . Από αυτό το κειμήλιο έχουμε τις δύο παρακάτω εκδοχές:
Η ΛΌΓΧΗ ΤΟΥ ΑΓΊΟΥ ΛΟΓΓΊΝΟΥ
Η πρώτη εκδοχή τής Λόγχης συνδέεται με τω πρόσωπο τού Λογγίνου τού Εκατόνταρχου.
H Γραφή δεν διέσωσε το όνομα τού στρατιώτη πού διατρύπησε την πλευρά τού Χριστού. Η παράδοση όμως βασισμένη στο Ευαγγέλιο τού Νικοδήμου τον ταυτίζει με τον μετέπειτα Μάρτυρα Εκατόνταρχο Λογγίνο. Η παράδοση αυτή ενισχύεται και από μικρογραφία στο λεγόμενο Ευαγγέλιο Ραβουλᾶ. Σε αυτήν εικονίζεται η σκηνή και πάνω από τον στρατιώτη υπάρχει το όνομα Λογγίνος.
Ο Ραβουλάς ήταν μοναχός, κατ’ άλλους Επίσκοπος Συρίας τον 5ο η 6ο αιώνα. Το Ευαγγέλιο του φυλάσσεται στη Βιβλιοθήκη Φλωρεντίας.
Στο σημείο αυτό δεν πρέπει να παραβλεφθεί ο γραμματολογικός συσχετισμός των ονομάτων Λογγίνος και Λόγχη: Longinus – logche – lance. Δηλαδή Λογγίνος- λογικός – λόγχες
Μετά από σιωπή περίπου 200 ετών, η Λόγχη συνδέεται με το πρόσωπο του Μάρτυρος Μαυρικίου τού Εκατόνταρχου
Η Εύρεση της Ιεράς Λόγχης από την Αγία Ελένη
H Ιερά Λόγχη ή λόγχη του Πεπρωμένου! Μύθος ή αλήθεια;Κατά τον 4ο αἰ. η Λόγχη βρέθηκε από την Αγ. Ελένη στα Ιεροσόλυμα. Αυτό έγινε κατά την ανασκαφή τού τόπου μαρτυρίου και ταφής τού Χριστού. Ο Δυτικός Επίσκοπος Πιασέτζας Αγ. Αντώνιος πού επισκέφθηκε τα Ιεροσόλυμα το 570 αναφέρει ότι προσκύνησε μεταξύ άλλων και την Λόγχη.
Η πληροφορία αυτή επιβεβαιώνεται από τον Ιστορικό Κασσιόδωρο (490 –538) και τον Αγ. Γρηγόριο Επίσκοπο Τουρώνης (538 – 594).
Αμφότεροι επισκέφθηκαν τα Ιεροσόλυμα στις αρχές τού 6ου αιώνα
Η Ιερά Λόγχη Αλλάζει χέρια
H Ιερά Λόγχη ή λόγχη του Πεπρωμένου! Μύθος ή αλήθεια; Οι Πέρσες εισβάλλοντας στα Ιεροσόλυμα το 615 μ.Χ. αφαίρεσαν την Ιερά Λόγχη μαζί με τον Τίμιο Σταυρό προς την Περσική πρωτεύουσα.
Δεν είναι γνωστό πότε η Ιερά Λόγχη διαιρέθηκε σέ δύο τμήματα. Το επόμενο όμως έτος (615), οι Πέρσες έδωσαν στους Βυζαντινούς το μικρότερο από τα δύο μεταλλικό τμήματα τής Λόγχης. Το τμήμα αυτό μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη και κατατέθηκε στην Αγία Σοφία.
Αργότερα το 1244 το έδωσε ο Λατίνος Αυτοκράτορας τής Κω/πόλεως Βαλδουίνος ο Β΄ (1217 –1273), στον Γάλλο Βασιλιά Λουδοβίκο Θ’ (1215 – 1270). Ο τελευταίος το κατέθεσε στο Ιερό Γοτθικό Παρεκκλήσιο τού Παρισιού Sainte Shapelle.
Η Ιερά Λόγχη αλλάζει ξανά χέρια
H Ιερά Λόγχη ή λόγχη του Πεπρωμένου! Μύθος ή αλήθεια; Μετά την νίκη του Ηράκλειου επί των Περσών, το ξύλινο τμήμα τής Λόγχης κατατέθηκε στο Ναό τής Αναστάσεως των Ιεροσολύμων. Μαρτυρίες προσκυνητών (όπως τού Επισκόπου Ἀρκούλπου, το 670), ενισχύουν την άποψη αυτή.
Για την τύχη τού μεγάλου αυτού τμήματος τής Λόγχης υπάρχουν δύο εκδοχές:
Σύμφωνα με την πρώτη: Πολλοί μελετητές,υποστηρίζουν ότι μεταφέρθηκε τον 8ο αἰ. στην Κωνσταντινούπολη, για να προστατευθεί από τούς Μουσουλμάνους κατακτητές τής Παλαιστίνης.
Σύμφωνα με την δεύτερη: Το τμήμα αυτό ενταφιάστηκε στον Καθεδρικό Ναό τού Aγ. Ανδρέα τής Αντιόχειας, όπου ανακαλύφθηκε το 1098 κατά την διάρκεια τής Α’ Σταυροφορίας. Αυτό έγινε μετά από όραμα τού Σταυροφόρου μοναχού Πέτρου Βαρθολομαίου. Το τμήμα αυτό ανακαλύφθηκε από τον Κόμη Ραϋμόνδο Δ’ τής Τουλούζης .
Παραδόξως το τμήμα αυτό δεν κατέληξε στη Δύση, αλλά στην Κωνσταντινούπολη, όπου ο Ιωάννης Ντι Μαντεβίλ (1322 – 1372) το 1357 το προσκύνησε. Το 1492 ο Σουλτάνος Βαγιαζήτ Β’ πρόσφερε το τμήμα αυτό στον Πάπα Ιννοκέντιο Η’ (1484 –1492).
Ο Πάπας Βενέδικτος ΙΔ’ επιβεβαιώνει την γνησιότητα!
Η γνησιότητα των δύο κειμηλίων απασχόλησε το Βατικανό για πολύ. Ο Πάπας Βενέδικτος ΙΔ’ (1740 -1758) πέτυχε την σύγκριση των δύο τμημάτων (Παρισίου και Ρώμης). Εκεί αποδείχθηκε ότι αποτελούσαν ενιαίο αντικείμενο. Σήμερα το μεγάλο τμήμα τής Λόγχης, το ξύλινο, φυλάσσεται στην Αγία Τράπεζα τής Βασιλικής τού Αγ. Πέτρου Ρώμης.
Κατά την Γαλλική Επανάσταση το μεταλλικό τμήμα μεταφέρθηκε για ασφάλεια στην Εθνική Βιβλιοθήκη των Παρισίων.
Η ΛΌΓΧΗ ΤΟΥ ΑΓΊΟΥ ΜΑΥΡΙΚΊΟΥ
Όπως προανέφερα μετά το μαρτύριο του Αγ. Λογγίνου για 200 χρόνια, δεν υπάρχει καμία πληροφορία για το τι απέγινε η λόγχη . Στα τέλη τού 3ου αἰ. (κατά τον Αγ. Εὐχέριο Επίσκοπο Λυών, 5ος αἰ.), η Λόγχη βρέθηκε στην κατοχή τού Εκατόνταρχου Αγ. Μαυρικίου, διοικητή τής περίφημης Θηβαϊκής Λεγεώνας .
Η λεγεώνα αυτή των 6. 600 Χριστιανών στρατιωτών,διατάχθηκε να μετακινηθεί από την Αίγυπτο στη Γαλατία. Στόχος: Η καταστολή μία εξέγερσης στη Βουργουνδία το 286. Μετά την νίκη των Ρωμαϊκών στρατευμάτων ο Αυτοκράτορας Μαξιμιανός διέταξε την τέλεση θυσιών. Οι Χριστιανοί στρατιώτες αρνήθηκαν να συμμετάσχουν. Έτσι οι χριστιανοί στρατιώτες και ο διοικητής τους Μαυρίκιος θανατώθηκαν την 22α Σεπτεμβρίου 286 μ.Χ. στην πόλη Ἄγαυνο. Το σημερινό Saint Moritz της Ελβετίας.
Η Λόγχη σαν κειμήλιο των Γερμανών Αυτοκρατόρων
Η Λόγχη αυτή εμφανίζεται ξανά στην Ευρώπη κατά τον 10ο αἰ. σαν κειμήλιο των Γερμανών Αυτοκρατόρων τής Άγιας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Μάλιστα ο Πάπας Ιωάννης ΙΒ’ (955 – 964) την χρησιμοποίησε για την στέψη τού Αυτοκράτορα Όθωνα Α’ τού Μεγάλου (912 – 973).
Το 1273 η Λόγχη χρησιμοποιήθηκε στη στέψη τού πρώτου Ἀψβούργου Ηγεμόνα , του Δούκα τής Αυστρίας Ροδόλφου Α’ (1273 – 1291).
Το 1424 ο Γερμανός Αυτοκράτορας Σιγισμούνδος (1410 – 1437), κατέθεσε την Λόγχη στο Αυτοκρατορικό Θησαυροφυλάκιο τής Νυρεμβέργης, στη συλλογή των Αυτοκρατορικών Εμβλημάτων(Reichskleinodien).
Η Συλλογή μεταξύ άλλων περιλαμβάνει το Στέμμα,το Σκήπτρο και το Ξίφος τού Καρλομάγνου.
Άνοιξη τού 1796 οι Γάλλοι υπό τον Ναπολέοντα πλησίαζαν την Νυρεμβέργη. Η Συλλογή μετακινήθηκε στη Βιέννη. Η προστασία της ανατέθηκε στον Βαρόνο Κάρολο Von Hugel (1795 – 1870).
Ο τελευταίος αντί να την επιστρέψει μετά το πέρας του πολέμου, την πούλησε το (1806) στους Αψβούργους τής Αυστρίας. Έκτοτε η Λόγχη διαφυλάχθηκε στο Αυτοκρατορικό Θησαυροφυλάκιο των Ανακτόρων Χόφμπουργκ τής Βιέννης.
Η Λόγχη και οι αποκρυφιστικές παραδόσεις
Με την Λόγχη τού Αγ. Μαυρικίου συνδέονται πολλές παραδόσεις αποκρυφιστικού ενδιαφέροντος. Σύμφωνα με την επικρατέστερη παράδοση, ο κάτοχος τής Λόγχης θα αποκτούσε μεγάλη πολιτική και στρατιωτική δύναμη. Όταν την έχανε ή έκανε κατάχρηση αυτής της δύναμης θα πέθαινε από αιφνίδιο θάνατο.
Σύμφωνα με αποκρυφιστικές πηγές ο Εβραίο Φινεές, κατασκεύασε την λόγχη πολλούς αιώνες προ Χριστού. Μάλιστα ο Ιησούς τού Ναυή την χρησιμοποιούσε κατά τούς πολέμους του. Στους κατόχους τής Λόγχης πριν την Σταύρωση περιλαμβάνονται ο Δαβίδ (στην πάλη του με τον Γολιάθ) και ο Ηρώδης ο Μέγας.
Οι επιφανέστεροι κάτοχοι της λόγχης
Μετά την Σταύρωση και τον Εκατόνταρχο Λογγίνο οι επιφανέστεροι κάτοχοι τής Λόγχης θεωρούνται οι:
- Ο Μέγας Κωνσταντίνος (ο οποίος την χρησιμοποίησε για να επιβληθεί των αντιπάλων του).
- Ο Μέγας Θεοδόσιος (379 – 395) ο οποίος καθιέρωσε τον Χριστιανισμό σαν επίσημη θρησκεία τού Ρωμαϊκού Κράτους).
- Ο Ιουστινιανός (λέγεται ότι την κρατούσε στο χέρι του όταν διέταξε το κλείσιμο των Φιλοσοφικών Σχολών των Αθηνών).
- Ο Γότθος Αλάριχος (370 – 410) πού άλωσε την Ρώμη).
- Ο Θεοδώριχος Α’ (419 – 451) ο οποίος σταμάτησε τούς Ούννους τού Αττίλα).
- Ο Φράγκος Βασιλιάς Κάρολος ο Μαρτέλος (689 – 741) πού σταμάτησε τούς Άραβες στη Μάχη τού Πουατιέ, το 732.
- Ο Καρλομάγνος (742 – 814) πού νίκησε σέ 47 μάχες κρατώντας την Λόγχη, αλλά πέθανε από ατύχημα μόλις την έχασε.
- Ο Φρειδερίκος Α’ Μπαρμπαρόσα (1152 – 1190) ο οποίος πέθανε λίγο μετά (αφότου έχασε την Λόγχη).
- Ο Φρειδερίκος Β’ (1212 – 1250)
Λέγεται, ότι η Λόγχη είχε πέσει και στα χέρια τού Αττίλα, ο οποίος μετά την αποτυχία του να κυριεύσει την Ρώμη την πέταξε στα τείχη της λέγοντας: «Πάρτε πίσω την λόγχη σας.Είναι άχρηστη για μένα, δεδομένου ότι δεν γνωρίζω Εκείνον πού την κατέστησε ιερή».
Ο Χίτλερ και η Λόγχη.
Επιβαρυμένη με τόσες αποκρυφιστικές παραδόσεις η Λόγχη ήταν φυσικό να κινήσει από νωρίς το ενδιαφέρον τού Αδόλφου Χίτλερ. Ο Χίτλερ ενδιαφέρονταν για κειμήλια πού συνδέονταν με δύναμη και εξουσία.
Γράφεται σχετικά για τον νεαρό Αδόλφο: ότι «…μία παγωμένη ημέρα τού 1909, σέ κατάσταση πλήρους απαισιοδοξίας, μπήκε στο Θησαυροφυλάκιο των Αψβούργων, στο Χόφμπουργκ. Απρόσμενα βρέθηκε μπροστά σέ μία λόγχη. Ήταν η Λόγχη τού Λογγίνου, η οποία φυλασσόταν σέ γυάλινη προθήκη, πάνω σέ κόκκινο βελούδο.
Στην αρχή περιεργάστηκε το έκθεμα αδιάφορα. Πήρε όμως το αφτί του έναν ξεναγό να λέει: «Υπάρχει ένας μύθος για τούτη την λόγχη. Όποιος την διεκδικήσει και ανακαλύψει τα μυστικά της, κρατά την μοίρα τού κόσμου στα χέρια του, για το καλό ή για κακό.
Ο Χίτλερ και η εμμονή του με την λόγχη.
Από εκείνη την στιγμή η λόγχη τού έγινε έμμονη ιδέα. Αναζητούσε όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία για την Λόγχη τού Λογγίνου! Την Λόγχη τού Πεπρωμένου!
Ο Χίτλερ λάτρευε την Τευτονική μυθολογία και τούς μύθους πού μιλούσαν για την φυλετική ανωτερότητα τού Γερμανικού λαού. Μετά από ενδελεχείς μελέτες ανακάλυψε ότι ανάμεσα στους άντρες πού κράτησαν την Λόγχη ήταν και το ίνδαλμα του. Ο Στρατηλάτης Φρειδερίκος Μπαρμπαρόσα.
Άλλωστε είχε βαφτίσει το σπίτι του, την περίφημη αετοφωλιά,το Ὄμπερ Σάζμπουργκ, Μπαρμπαρόσα. Το ίδιο όνομα έδωσε και στη μεγαλύτερη πολεμική επιχείρηση πού εξαπέλυσε η Γερμανία κατά τής Σοβιετικής Ένωσης:: “Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα”.
Σύμφωνα με άλλη πηγή, ο Χίτλερ επισκέφθηκε το Μουσείο το 1912, συνοδευόμενος από τον Dr,. Walter Stein. Ο ίδιος ο Χίτλερ έχει πει σχετικά με την πρώτη του επαφή με την λόγχη: “Στάθηκα μπροστά από την Λόγχη για αρκετή ώρα. Δεν θυμάμαι όμως τι γινόταν γύρω μου… Ένιωσα σαν να μεταφερόμουν αιώνες παλαιότερα. Είχα την εντύπωση ότι ἡ Λόγχη θα μπορούσε να γίνει το φυλακτό μου και ότι θα μού παρείχε την δύναμη να κρατήσω την τύχη τού κόσμου στα χέρια μου” (Trevor Ravenscroft, “The Spear of Destiny”, έκδοση Samuel Weiser Inc. 1982, σελ. 8 – 9).
Το 1938, όταν ο Χίτλερ προσάρτησε την Αυστρία στο Γ’ Ράιχ, διέταξε την μεταφορά τής Λόγχης και των λοιπών κειμηλίων τής Συλλογής από την Βιέννη στην Νυρεμβέργη. Η μεταφορά πραγματοποιήθηκε την 13η Οκτωβρίου 1938 (ημέρα διάλυσης τού Τάγματος των Ναϊτών Ιπποτών), με θωρακισμένο τραίνο, κάτω από την επίβλεψη τού Αρχηγού των SS Χάινριχ Χίμλερ. Εκεί για τα επόμενα έξι χρόνια διαφυλάχθηκε στο Ναό τής Αγ. Αικατερίνης.
Υπάρχει σήμερα; Άν ναι, ποιος είναι ο κάτοχος;
Όταν άρχισαν οι Συμμαχικές νίκες, ο Χίτλερ ασφάλισε την συλλογή σέ υπόγειο θάλαμο, στο οχυρό τής πόλεως. Την 30η Απριλίου 1945, η Συλλογή κατασχέθηκε από την 7η Αμερικανική Στρατιά και παραδόθηκε στον Στρατηγό Πάτον. Είναι αξιοσημείωτο, ότι 88 λεπτά μετά την απώλεια τής Λόγχης, ο Χίτλερ αυτοκτόνησε στο καταφύγιό του στο Βερολίνο! Μετά το τέλος τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Στρατηγός Dwight David “Ike” Eisenhowe παρέδωσε την Λόγχη στην Αυστριακή Κυβέρνηση. Οι Αυστριακοί αρχικά την κατέθεσαν στο Μουσείο Τέχνης και Πολιτισμού και έπειτα στο Μουσείο Χόφμπουργκ, όπου και σήμερα φυλάσσεται.
Το 2003 ο Βρετανός μεταλλουργός και συγγραφέας Robert Feather εξέτασε την Λόγχη αυτή και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι κατασκευάστηκε τον 7ο αἰ. μ. Χ. Εάν αυτό είναι ακριβές, τότε η Λόγχη τού Αγ. Μαυρικίου είναι ένα από τα πολλά αντίγραφα τής Λόγχης πού κατασκευάστηκαν κατά την ιστορική της πορεία.Είναι γνωστό ότι το έτος 1000 ο Γερμανός Αυτοκράτορας Όθων ο Γ’ έδωσε ένα αντίγραφο τής Λόγχης στο Βασιλιά τής Πολωνίας και Δούκα τής Βοημίας Βολεσλάβο Α’, (935 – 967).
Άλλοι ισχυρίζονται ότι μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η Λόγχη δεν επεστράφη από τους Αμερικάνους στην Αυστριακή κυβέρνηση αλλά την κράτησαν οι ίδιοι για λογαριασμό τους και έτσι εξηγείται η δική τους ισχύς σήμερα.
