Μπορεί να ακούγεται παράλογο γιατί ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε τρεις αιώνες πριν εμφανιστεί ο Χριστιανισμός.
Η λατρεία όμως που αναπτύχθηκε γύρω από αυτόν και κάποια σύμβολα που συνδέονταν με τον Μακεδόνα βασιλιά εγκρίθηκαν από τη νέα θρησκεία. Επιπλέον, μία από τις πιο διάσημες εκκλησίες στην Ιταλία περιέχει μια περιπετειώδη ιστορία που συνδέονται με αυτόν.
Όταν ο Χριστιανισμός άρχισε να αποκτά περισσότερη δημοτικότητα, η επιρροή των Επισκόπων αυξήθηκε πολύ γρήγορα. Προσπάθησαν να καταστρέψουν τις αρχαία λατρείες, αλλά πολλοί άνθρωποι διατήρησαν την πίστη τους στους παλιούς θεούς. Εξάλλου ορισμένα από αυτά δεν ήταν εντελώς νέα. Απλώς μια διαφορετική παρουσίαση των παλαιών πεποιθήσεων.
Ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε σε ηλικία 33 ετών. Ο θάνατός του ήταν μια έκπληξη και είχε μεγάλο αντίκτυπο στο γεωπολιτικό κόσμο του 3ου αι. Π.Χ. Όταν πέθανε, η λατρεία του άνθισε. Θάφτηκε σε ένα μνημειακό τάφο στην Αλεξάνδρεια που ονομάστηκε ” Σώμα ” . Για αιώνες, πολλοί προσκυνητές επισκέφθηκαν το τελευταίο παλάτι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, λατρεύοντας τον και ζητώντας την υποστήριξη του στα καθημερινά τους προβλήματα ή για να επιτύχουν τους στόχους. Πίστευαν ότι ο Αλέξανδρος μπορεί να κάνει τα όνειρα πραγματικότητα και να φέρει την ευτυχία και τον πλούτο. Δεν ήταν απλά ένας νεκρός βασιλιάς. Είχε θεωρηθεί ως μια πραγματική θεότητα, και ένας από τους σημαντικότερους θεούς στη Μέση Ανατολή, την Ευρώπη και τμήματα της Ασίας.
Η ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τις ιστορίες που δημιούργησαν τη βάση για το χριστιανικό δόγμα. Ο Μέγας Αλέξανδρος έφερε τον ελληνιστικό πολιτισμό στην Ανατολή περισσότερο από οποιονδήποτε. Παρά το γεγονός ότι πολλά μέρη της Ανατολίας και των γύρω περιοχών, είχαν ήδη επηρεαστεί από την ελληνική γλώσσα, η αυτοκρατορία του Αλεξάνδρου κατέστη πιο δημοφιλής από ποτέ. Σύμφωνα με έναν ειδικό των αρχαίων γλωσσών, έγινε ο κύριος λόγος για τον οποίο η γλώσσα αυτή ήταν τόσο δημοφιλής τρεις αιώνες μετά. Στην εποχή του Ιησού.
Ο Αλέξανδρος αγαπούσε τα παγώνια. Προφανώς είδε αυτά τα όμορφα πουλιά στην Ασία και αποφάσισε να τα φέρει στην πατρίδα του. Τα φτερά τους έγιναν το σύμβολο της εξουσίας του Αλεξάνδρου, αλλά αιώνες αργότερα υιοθετήθηκαν ως σύμβολο του υψηλότερου επισκόπου της Καθολικής Εκκλησίας.
Στον Ιουδαϊσμό, πιστεύεται ότι αρκετοί προφήτες είχαν οράματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου πολλούς αιώνες πριν γεννηθεί. Ο προφήτης Ησαΐας, ο οποίος έζησε 5 αιώνες πριν από τον Αλέξανδρο, έγραψε στο κεφάλαιο 19, στίχος 20 στις προφητείες κατά Αιγύπτου και Αιθιοπίας σχετικά με το όραμά του:
Ησ. 19,20 καὶ ἔσται εἰς σημεῖον εἰς τὸν αἰῶνα Κυρίῳ ἐν χώρᾳ Αἰγύπτου, ὅτι κεκράξονται πρὸς Κύριον διὰ τοὺς θλίβοντας αὐτούς, καὶ ἀποστελεῖ αὐτοῖς Κύριος ἄνθρωπον, ὃς σώσει αὐτούς, κρίνων σώσει αὐτούς.
Ησ. 19,20 Αυτό δε το θυσιαστήριον και η αφιερωμένη στήλη θα είναι αιώνιον σημείον και υπόμνησις εις την χώραν των Αιγυπτίων, διότι, όταν τότε κραυγάσουν προς τον Κυριον, ο Κυριος θα αποστείλη προς αυτούς άνθρωπον, δια να τους σώση. Αυτός θα τους κυβερνήση και θα τους σώση από τους κινδύνους.
Οι μελετητές προτείνουν ότι ο άνθρωπος που περιγράφεται στην παρούσα προφητεία ήταν ο Αλέξανδρος. Κατά τη διάρκεια της περσικής κυριαρχίας, Αλέξανδρος θεωρήθηκε ως ενσάρκωση του αναμενόμενου Μεσσία. Ο ίδιος προφήτης λέει ότι κατά τη περίοδο βασιλείας του ευημερούσες χώρες θα είναι οι Αιγύπτιοι και οι Ασσύριοι.
Δύο αιώνες αργότερα, ο Προφήτης Δανιήλ προέβλεπε ότι θα υπήρχε ένας βασιλιάς που θα καταλάμβανε το θρόνο του Σολομώντα. Ο Ασσύριος βασιλιά Ναβουχοδονόσορας είχε έναν εφιάλτη, και ζήτησε από τον Δανιήλ να του εξηγήσει το νόημα το ονείρου. Η απάντηση του Δανιήλ ήταν ότι είδε τους βασιλιάδες που θα άλλαζαν την ιστορία αυτού του τόπου – συμπεριλαμβανομένων του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Ο Προφήτης Δανιήλ προείπε επίσης ότι ο Έλληνας Βασιλιάς θα κατακτήσει τον Περσικό Βασίλειο και θα τον διαδεχθούν τέσσερις βασιλείς εξ αίματος του.
Επίσης ο Προφήτης Ιωήλ τον 5ο αιώνα π.Χ. είδε τον Αλέξανδρο στα οράματά του:
Ιωηλ. 4,6 καὶ τοὺς υἱοὺς Ἰούδα καὶ τοὺς υἱοὺς Ἱερουσαλὴμ ἀπέδοσθε τοῖς υἱοῖς τῶν Ἑλλήνων, ὅπως ἐξώσητε αὐτοὺς ἐκ τῶν ὁρίων αὐτῶν.
Ιωηλ. 4,6 Τους ανθρώπους της Ιουδαίας και της Ιερουσαλήμ τους επωλήσατε στους Ελληνας και τους απεδιώξατε από τα όρια της χώρας των.
Τα Εβραϊκά και Παλαιοχριστιανικά αχνάρια του Αλεξάνδρου
Περίπου το 70 μ.Χ., ο ιστορικός Ιώσηπος Φλάβιος έγραψε ότι μετά την κατάκτηση της Τύρου και την πολιορκία της Γάζας, ο Αλέξανδρος επισκέφτηκε την Ιερουσαλήμ. Στην είσοδο της πόλης, συναντήθηκε με το Εβραίο αρχιερέα, Σίμωνα τον Δίκαιο, και πολλούς άλλους ιερείς και ανθρώπους.
Αλέξανδρος τηρώντας πάντα τους κανόνες για τα μέρη που επισκεπτόταν, κατέβηκε από το άλογό του και πήγε να χαιρετήσει τον Εβραίο αρχιερέα.Ο στρατηγός Παρμενίωνας είπε στον Αλέξανδρο ότι οι στρατιώτες δυσαρεστήθηκαν επειδή χαιρέτησε πρώτο τον Εβραίο αρχιερέα.Ο Αλέξανδρος τότε του απάντησε:”Δεν χαιρετώ τον Αρχιερέα αλλά τον Θεό που εκπροσωπεί
Για την ακρίβεια ο ιστορικός Ιώσηπος Φλάβιος έγραψε:
”Καί λέγοντας αυτό στον Παρμενίων είχε δώσει στον Αρχιερέα το δεξί του χέρι, οι αρχιερείς προσέτρεξαν σε αυτόν ,και αυτός μπήκε στην πόλη.Kαι συνεχίζοντας πρός τον ναό,αυτός προσέφερε θυσία στο Θεό σύμφωνα με την διαδικασία ,και με μεγαλοπρέπεια συμπεριφέρθηκε προς τον Αρχιερέα και τους υπόλοιπους ιερείς. Καί όταν του έδειξαν το βιβλίο του Δανιήλ βιβλίο που ανέφερε ότι ένας Έλληνας θα κατέστρεφε την Περσική Αυτοκρατορία,αυτός κατάλαβε ότι το βιβλίο έκανε λόγο για εκείνον.”
Tο όνομα του Αλεξάνδρου προστέθηκε στη γενεαλογία της εβραϊκής κοινότητας, προσδίδοντας κάτι το θεϊκό. Επιπλέον, η ελληνική λέξη «Συναγωγή» χρονολογείται από την εποχή που ο Αλέξανδρος έδωσε την ελευθερία για διάφορες εβραϊκές εκδηλώσεις. Η ετήσια συνέλευση που γινόταν στην Ιερουσαλήμ ονομαζόταν «Synitrins”, από την ελληνική λέξη Συνέδριο.Στα πρώιμα χριστιανικά χρόνια, ο Μέγας Βασίλειος δήλωσε ότι ο Αλέξανδρος ήταν ένα πρότυπο για τη χριστιανική αυτοπειθαρχία. Η κύρια γλώσσα των χριστιανικών κειμένων ήταν επίσης Έλληνική. Σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο, οι Χριστιανοί έγιναν αποδέκτες του Ελληνικού πνεύματος και των διδασκαλιών, και αποτέλεσαν τον ακρογωνιαίο λίθο για την νέα θρησκεία.
Ο Ενετικός Τάφος του Αλεξάνδρου
Στην Αλεξάνδρεια τον 1ο αιώνα μ.Χ.πέθανε ένας άνθρωπος που ήταν από τους δημιουργούς του Χριστιανισμού. Τάφηκε στο ανατολικό τμήμα της πόλης, κοντά στο άλλοτε μνημειακό τάφο που τώρα είχε γίνει ερείπιο. Στο “Σώμα “.
Ήταν το έτος 828, όταν o Buono dan Malamocco και Rustico da Torcello, μπήκαν στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας κατά παράβαση του διατάγματος των δόγηδων της Ενετίας που απαγόρευε το εμπόριο με τους Σαρακηνούς. Μπαίνοντας στην εκκλησία του Αγίου Μάρκου (όπου είχε θαφτεί το σώμα του αγίου) είδαν τον Μοναχό Σταύρο και το ιερέα Θεόδωρο. Οι Έλληνες ιερείς και επιτηρητές του ναού, ανησυχούσαν γιατί φοβούνταν την καταστροφή του ναού,και τη βεβήλωση των ιερών λειψάνων.
Οι Buono και Rustico, στη συνέχεια, παρακάλεσαν τους θεματοφύλακες να παραλάβουν το σώμα του αγίου και να το πάρουν στη Βενετία.Αυτοί αρνήθηκαν γιατί αυτή ήταν η γη στην οποία ο Μάρκος έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του και εκήρυξε τον Ιερό λόγο του Θεού.Τότε οι Buono και Rustico έκλεψαν τα λείψανα και καλύπτοντας με βότανα και δέρματα χοίρων διέφυγαν τον έλεγχο επειδή είδαν ότι οι Σαρακηνοί απέφευγαν τους χοίρους. Στη συνέχεια κατέφθασαν στο Umag και παίρνοντας συγχώρεση από το σοβαρό Δουκάτο γιά την παράβαση των διαταγμάτων που είχαν διαπράξει, μπήκαν στο λιμάνι του Olivolo.
Οι Χριστιανοί έχτισαν εκεί μια υπέροχη εκκλησία, που σήμερα είναι γνωστή ως η Βασιλική του Αγίου Μάρκου.
Ωστόσο, είναι άγνωστο αν έλαβαν πραγματικά τα λείψανα του Αγίου Μάρκου, ή ενός αγνώστου προσώπου ή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Υπάρχουν δύο κύρια επιχειρήματα που δείχνουν ότι Μπρούνο και Rustico θα μπορούσε να πάρουν τα οστά του Αλεξάνδρου από τη Βενετία. Πρώτα απ’ όλα, ο χριστιανός προσκυνητής, Bernard ο Σοφός, περιγράφει ότι το 870 μ.Χ. ότι η εκκλησία με τα λείψανα του Αγίου Μάρκου βρισκόταν έξω από τα ανατολικά τείχη της πόλης.Το πιο χαρακτηριστικό μέρος αυτής της ιστορίας είναι ένα παράξενο σημάδι σκαλισμένα στην ταφόπλακα ενός ανθρώπου που είναι θαμμένος στη Βασιλική σήμερα. Είναι ένα σύμβολο που μοιάζει το χαρακτηριστικό αστέρι της δυναστείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Δυστυχώς, δεν υπήρξαν ερευνητές που είχαν την ευκαιρία να εξετάσεουν τα λείψανα που καλύπτονταν από αυτή την ταφόπλακα. Θα ήταν πολύ εύκολο να μάθουμε αν τα λείψανα ανήκουν στον Αλέξανδρο.
Ένας βασιλιάς των Εθνών
Ο Μέγας Αλέξανδρος εμφανίζεται στο Χριστιανισμό, το Ισλάμ, το Βουδισμός, το Ιουδαϊσμό, και τον Ινδουισμό. Έζησε μια σχετικά σύντομη ζωή, αλλά το χάρισμά του ήταν ισχυρότερο από το θάνατο. Στις αρχές του Μεσαίωνα, χριστιανές γυναίκες στη Νότια Ευρώπη πίστευαν ότι ένα νόμισμα που απεικονίζει τον Αλέξανδρο θα τους φέρει την ευτυχία την ημέρα του γάμου τους και στο γάμο τους. Με την μετέπειτα αφοσίωση στον Ιησού, ο Αλέξανδρος έχασε κάποια δημοτικότητα, αλλά το όνομά του δεν έχει ξεχαστεί,και ούτε θα ξεχαστεί ποτέ.
