Tι σημαίνει ο όρος Δαιμονισμός;
Tι σημαίνει ο όρος Δαιμονισμός; Όταν σκεφτόμαστε τους δαίμονες, σκεφτόμαστε κακόβουλα υπερφυσικά όντα. Όντα που ενεργούν με ελεύθερη βούληση για να προκαλέσουν βλάβη, βάσανα, ασθένειες και θάνατο στους ανθρώπους. Μπορεί να το κάνουν πειράζοντας το άτομο μέσω κακίας (ναρκωτικά, σεξ, απληστία, φθόνο) ή εισερχόμενοι στο σώμα του ατόμου προκαλώντας σωματική ή ψυχική ασθένεια.
Συχνά, υποθέτουμε ότι αυτά τα κακά πνεύματα σχετίζονται με ή υπό την εντολή του διαβόλου. Στον σύγχρονο κόσμο μας, πολλοί δεν πιστεύουν στην κυριολεκτική έννοια των δαιμόνων. Ο όρος όμως χρησιμοποιείτε ως χρήσιμη μεταφορά για να εξηγηθεί γιατί μερικές φορές υποκύπτουμε στον πειρασμό ή ενεργούμε με κακή κρίση ή νιώθουμε κατάθλιψη.
Τι πίστευαν οι παλαιότεροι
Σε παλαιότερους πολιτισμούς, οι άνθρωποι πίστευαν ότι οι δαίμονες κατείχαν ανθρώπους. Προκαλούσαν ασθένειες, τύφλωση, επιληψία και ψυχικές ασθένειες. Σήμερα όμως έχουμε επιστήμη και σύγχρονη ιατρική για να εξηγήσουμε πολλά από αυτά. Δεν καλούμε έναν εξορκιστή ούτε απαγγέλλουμε ένα ξόρκι για να απαλλαγούμε από τον πυρετό ή τον πονόδοντο όπως μπορεί να έκαναν οι αρχαίοι. Ωστόσο, εξακολουθούμε να αναγνωρίζουμε ότι μεγάλα κομμάτια της ζωής μας είναι εκτός ελέγχου μας.
Μας συμβαίνουν άσχημα πράγματα. Μπορεί να είναι διάγνωση καρκίνου. Ξαφνικός θάνατος αγαπημένου προσώπου. Μια χαμένη δουλειά. Μια φυσική καταστροφή. Μας παραδώσανε στο κακό. Oτι πήραμε μια κακή απόφαση χωρίς να το σκεφτούμε καλά. Ίσως ήταν απλώς κακή τύχη. Ήμασταν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή με το λάθος άτομο.
Γιατί;
Ένα μεγάλο γιατί πολλές φορές μας βασανίζει.Θέλουμε να πιστεύουμε ότι το σύστημα είναι δίκαιο. Τα καλά ανταμείβονται ενώ τα κακά τιμωρούνται. Αν πάμε με τους κανόνες, θα είμαστε καλά. Ωστόσο, δεν μπορούμε να αποτινάξουμε αυτό το ενοχλητικό άγχος που κρύβεται στο ασυνείδητό μας. Ότι μερικές φορές άσχημα πράγματα συμβαίνουν σε καλούς ανθρώπους. Ότι υπαρχει σωρεία ατυχών περιστάσεων σε “αγαθούς ” ανθρώπους με αποτέλεσμα την καταστροφή τους.
Tι σημαίνει ο όρος Δαιμονισμός;
Πολιτισμοί και Δαιμονισμός
Ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι σκέφτονται το κακό αλλάζουν καθώς οι πολιτισμοί αλλάζουν. Ωστόσο, οι περισσότεροι πολιτισμοί έχουν κάποιο είδος προσωποποίησης του κακού: είτε αυτό είναι πραγματικό είτε φανταστικό. Μπορεί να είναι ο Διάβολος και ο δαιμονικός στρατός του. Στη σύγχρονη κουλτούρα μας, για παράδειγμα, μπορεί να είναι το υπερφυσικό κακό που τρομοκρατεί ανυποψίαστα θύματα σε είδη τρόμου. Ο κατα συρροήν δολοφόνος που καταδιώκει τον επόμενο στόχο του σε αληθινά είδη εγκλήματος. Ο κακοποιός που προσπαθεί να καταστρέψει τον κόσμο με είδη σούπερ-ηρώων.
Ο όρος «δαιμονολογία» είναι ένας καταλυτικός όρος για τη μελέτη του τρόπου με τον οποίο οι πολιτισμοί προσπαθούν να εξηγήσουν κακόβουλες δυνάμεις που ενεργά φαίνεται να προσπαθούν να τους βλάψουν – και προσπαθούν να προστατευθούν από αυτές τις επιρροές.
Συστατικά μελετών της δαιμονολογίας.
Προσωποποίηση του κακού / Σατανολογία .
Θεωρούμε ότι η προσωποποίηση του κακού είναι ο Διάβολος ή ο Σατανάς. Αλλά έχει πολλά ονόματα. Μπορείτε ίσως να το ονομάσετε Σατανολογία. Αλλά ο Διάβολος ένας αντίπαλος του Θεού παίζει μεγάλο ρόλο στον Ιουδαϊσμό. Τον αποκαλυπτικό Ιουδαϊσμό. Εξελίχθηκε γύρω στο 200 π.Χ. Επηρέασε το πρώιμο χριστιανικό κίνημα. Επηρέασε την ανάπτυξη της τέχνης, πολιτισμού , λογοτεχνίας στον μεσαίωνα. Από αυτόν επηρεάστηκαν οι δοκιμές μαγισσών τον 14ο έως τον 17ο αιώνα.Ακόμη και στη σύγχρονη εποχή στις δεκαετίες του ’80 και του ’90, ό μεγάλος αριθμός Αμερικανών πίστευε ότι τα παιδιά τους κακοποιούνταν από κέντρα ημερήσιας φροντίδας.
Tι σημαίνει ο όρος Δαιμονισμός;
Λαογραφία
Σχεδόν κάθε πολιτισμός έχει ιστορίες ανεξήγητων γεγονότων, στοιχειωμένα σπίτια, εκδικητικά πνεύματα, τρομακτικά μέρη, φαντάσματα και άλλους θρύλους για δαίμονες και τέρατα. Πολλοί έχουν αναπτύξει τοπικές πεποιθήσεις σχετικά με τον τρόπο προστασίας ή απαλλαγής από αυτές τις οντότητες. Ψαλμοί, φυλαχτά και τα τελετουργικά χρησιμοποιούνται για την προστασία από αυτές τις κακόβουλες οντότητες μαγεία.
Tι σημαίνει ο όρος Δαιμονισμός;
Πολιτισμικές σπουδές
Χωρίς αντίπαλο, μια ιστορία στερείται έντασης και δράματος. Ο Διάβολος, τα δαιμόνια και τα τέρατα έχουν παίξει αυτόν τον ρόλο σε πολλές από τις σύγχρονες ιστορίες μας. Ο Δάντης περιέγραψε τους εννέα κύκλους της κόλασης στο επικό του ποίημα, την Κόλαση. Ο Μίλτον φαντάστηκε ζωντανά την πτώση του Λούσιφερ και των ανταρτών αγγέλων στο επικό ποίημα του Paradise Lost. Οι δημοφιλείς μύθοι του θρύλου του Φάουστ, περιγράφουν πώς ένας άνθρωπος μπορεί να συνάψει συμφωνία με τον Διάβολο για κοσμικά κέρδη με αντάλλαγμα την ψυχή του. Και τα τρία είναι έργα μυθοπλασίας, αλλά αναμφίβολα έχουν επηρεάσει τις σύγχρονες ιδέες της κόλασης και του Διαβόλου περισσότερο από τη Βίβλο.
Θεολογική ρητορική ανάλυση
Η σατανική και δαιμονική ορολογία είναι ενσωματωμένη σε όλες τις χριστιανικές θεολογίες. Η ρητορική είναι η γλώσσα που χρησιμοποιεί κάποιος για να πείσει τους ανθρώπους να πιστέψουν έναντι των άλλων. Όταν αναλύουμε ένα θεολογικό επιχείρημα, εξετάζουμε τι ισχυρίζεται κάποιος. Ποια στοιχεία χρησιμοποιεί για να στηρίξει τους ισχυρισμούς του. Πόσο αποτελεσματικό είναι το συνολικό επιχείρημά του. Από τον πρώτο αιώνα όταν έζησαν ο Ιησούς και οι πρώτοι οπαδοί του, συναντάμε έντονα ρητορική που θέτει διαφορετικούς ανθρώπους να εργάζονται για τον Σατανά.
Για μερικούς που επιθυμούν να διαφοροποιήσουν τις διδασκαλίες τους από άλλες, βρίσκεις σατανική γλώσσα ενάντια σε εκείνους της χριστιανικής κοινότητας. Για παράδειγμα: Πρός Κορινθίους Β’ επιστολή Παύλου το ανάγνωσμα.Κεφάλαιο ΙΑ’ στίχοι 4-15
Β Κορ. 11,4 εἰ μὲν γὰρ ὁ ἐρχόμενος ἄλλον Ἰησοῦν κηρύσσει ὃν οὐκ ἐκηρύξαμεν, ἢ πνεῦμα ἕτερον λαμβάνετε ὃ οὐκ ἐλάβετε, ἢ εὐαγγέλιον ἕτερον ὃ οὐκ ἐδέξασθε, καλῶς ἀνείχεσθε.
Β Κορ. 11,4 Φοβούμαι μήπως παρασυρθήτε από ψευδοδιδασκάλους. Διότι εάν ο πρώτος τυχόν, που έρχεται ως διδάσκαλος, κηρύσση εις σας άλλον Ιησούν, τον οποίον ημείς δεν εκηρύξαμεν η, εάν παίρνετε από αυτόν άλλο Αγιον Πνεύμα, το οποίον δεν έχετε λάβει η άλλο Ευαγγέλιον, το οποίον δεν ηκούσατε και δεν επήρατε, δικαιολογημένα θα εδείχνατε ανοχήν και υπομονήν να ακούσετε τον νέον διδάσκαλον.
Β Κορ. 11,13 οἱ γὰρ τοιοῦτοι ψευδαπόστολοι, ἐργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εἰς ἀποστόλους Χριστοῦ.
Β Κορ. 11,13 Διότι οι τοιούτοι κήρυκες είναι ψευδαπόστολοι, δόλιοι εργάται, οι οποίοι υποκρίνονται και παίρνουν την εξωτερικήν μορφήν, ώστε να φαίνωνται ότι τάχα είναι απόστολοι του Χριστού.
Β Κορ. 11,14 καὶ οὐ θαυμαστόν· αὐτὸς γὰρ ὁ σατανᾶς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός.
Β Κορ. 11,14 Και αυτό βέβαια δεν είναι παράδοξον· διότι και αυτός ο ίδιος ο σατανάς υποκρίνεται και μεταβάλλεται μερικές φορές κατά την εμφάνησιν και συμπεριφοράν εις άγγελον φωτός.
Β Κορ. 11,15 οὐ μέγα οὖν εἰ καὶ οἱ διάκονοι αὐτοῦ μετασχηματίζονται ὡς διάκονοι δικαιοσύνης, ὧν τὸ τέλος ἔσται κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν.
Β Κορ. 11,15 Δεν είναι, λοιπόν, μεγάλο πράγμα, εάν και οι υπηρέται του σατανά παρυσιάζωνται υποκριτικά και συμπεριφέρωνται σαν να είναι υπηρέται δικαιοσύνης. Το κατάντημα όμως και το τέλος αυτών θα είναι ανάλογον προς τα πονηρά των έργα.
Οι Κορίνθιοι βρισκόντουσαν στον κίνδυνο να δώσουν προσοχή σ’ ένα “άλλο ευαγγέλιο” (εδάφιο 4). Ηταν λιγότερο πνευματικοί από τους Εφεσίους που “εδοκίμασαν αυτούς που ονομάζονταν απόστολοι και δεν ήταν” και τους βρήκαν ψεύστες (Αποκάλυψη 2:2).
Πολλοί Χριστιανοί διατρέχουν τον ίδιο κίνδυνο όπως οι Κορίνθιοι, βασικά γιατί βρίσκουν τον αληθινό Χριστιανισμό πολύ απαιτητικό. Αντιθέτως ένα ευαγγέλιο το οποίο δοξάζει τον άνθρωπο και δίνει τόπο στη σάρκα θα γίνει αποδεκτό.
Πίσω απ’ αυτούς τους απατηλούς εργάτες ο απόστολος ξεσκεπάζει το Σατανά, τον κύριό τους. Κάποτε ήταν ένα χερουβίμ κεχρισμένον (Ιεζεκιήλ 28:12 . . .), αυτός εξακολουθεί να γνωρίζει με ποιό τρόπο να ενδύεται για να πειράξει τον άνθρωπο με την πανουργία του όπως εξαπάτησε την Εύα (εδ. 3, 14).
Βρίσκουμε επίσης σατανική ρητορική που χρησιμοποιείται εναντίον άλλων ομάδων, επομένως η Αποκάλυψη κεφάλαιο 13 μιλά για τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και τον αυτοκράτορα της Νέρωνα ως προς τα θηρία που ο Σατανάς έχει δώσει εξουσία.Αυτός ο τύπος ρητορικής είναι απίστευτα ισχυρός και έχει χρησιμοποιηθεί για να διεξάγει ιερούς πολέμους, να καταδικάζει μέχρι θανάτου μάγισσες, να διώχνει επιστήμονες στοχαστές από την Εκκλησία και να διαιωνίζει τον φόβο ξένων ή «άλλων» που έχουν διαφορετικές πεποιθήσεις από τις χριστιανικές κοινότητες.
Μεσαιωνική δαιμονολογία και μαγεία
Η γέννηση μιας επίσημης μελέτης της δαιμονολογίας χρονολογείται στον 13ο και 14ο αιώνα. Κατά τη διάρκεια των διώξεων των μαγισσών, δημοσιεύθηκαν πολλά βιβλία για μαγεία και δαιμονολογία, συμπεριλαμβανομένου του Δομινικανού ανακριτή Henry Institoris, Malleus Maleficarum (The Hammer of Witches) το 1486, του Reginald Scot’s The Discoverie of Witchcraft το 1584, του Βασιλιά James VI της Daemonologie της Σκωτίας το 1597. Η θεολογική σατανική ρητορική έγινε πιο έντονη όταν ο Μάρτιν Λούθερ δημοσίευσε τις Ενενήντα πέντε Θέσεις του το 1517 και ξεκίνησε την Προτεσταντική Μεταρρύθμιση. Έτσι, τώρα, είχαμε διάφορες χριστιανικές ομάδες εμπιστευτικών – καθολικοί εναντίον προτεσταντών – που αναφέρονταν σε αυτούς με τους οποίους διαφωνούσαν ως σατανικούς. Και είχαμε χριστιανούς να διώκουν εκείνους τους ξένους που πίστευαν ότι ασκούσαν μαγεία, οι οποίοι επίσης χαρακτηρίστηκαν σατανικοί.
Αποκρυφισμός & Δυτικές Εσωτερικές Παραδόσεις
Αυτός είναι ο ακαδημαϊκός όρος για τη μελέτη των διαφορετικών ομάδων εσωτερικών παραδόσεων που αναπτύχθηκαν παράλληλα με την Αναγέννηση έως τον Διαφωτισμό. Περιλαμβάνουν μια ανακάλυψη αρχαίων και μεσαιωνικών πηγών, εστίαση στη φυσική μαγεία και την ερμητική φιλοσοφία (γενικά από ελληνικές, αιγυπτιακές και ανατολικές πηγές) και μια αίσθηση πνευματισμού. Αυτές οι απόψεις ήταν σε αντίθεση με το δυτικό χριστιανικό ρεύμα και θεωρήθηκαν ως δαιμονικές, έτσι έτειναν να ανθίσουν σε υπόγεια κινήματα. Εδώ, συναντάμε τις Απόκρυφες Φιλοσοφίες του Κορνήλιου Αγρίππα, την αγγελική μαγεία του Τζον Ντι και τις Σολομωνικές παραδόσεις της Χρυσής Αυγής. Η παράδοση ονομάστηκε Σολομωνική επειδή πιστεύεται ότι ο Βασιλιάς Σολομών ήταν σε θέση να διατάξει δαίμονες να τον βοηθήσουν να χτίσει τον Πρώτο Ναό στην Ιερουσαλήμ – μεταξύ πολλών άλλων.
Συμπέρασμα:
Ο όρος «δαιμονολογία» σημαίνει διαφορετικά πράγματα ανάλογα με τη χρονική περίοδο και τον πολιτισμό, αλλά τα υποκείμενα ζητήματα τείνουν να είναι τα ίδια: οι άνθρωποι θέλουν να προστατευτούν από το κακό ή να απαλλαγούν από αυτό, ή στην περίπτωση της μαγείας, ίσως να αποκτήσουν κάποιον έλεγχο της. Ως εκ τούτου, η δαιμονολογία είναι μια διεπιστημονική μελέτη της ιστορίας και του πολιτισμού αυτών των διαφόρων ομάδων ανθρώπων.
