Αντίχριστος: αλήθεια ή μύθος;
Αντίχριστος: αλήθεια ή μύθος; Αντίχριστος ο πολικός απέναντι και ο τελικός εχθρός του Χριστού. Σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, θα βασιλεύει τρομερά την περίοδο πριν από την τελευταία κρίση. Ο Αντίχριστος εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις επιστολές του Αγίου Ιωάννη (Α Ιωάννης 2:18, 22 · Ι Ιωάννης 4: 3 · Β΄ Ιωάννης 1: 7), και η πλήρως αναπτυγμένη ιστορία της ζωής και της βασιλείας του Αντίχριστου βρίσκεται στο μεσαιονικός κείμενα. Όπως εφαρμόζεται σε διάφορα άτομα και ιδρύματα για σχεδόν δύο χιλιετίες, αντίχριστος και πρόδρομος του Αντίχριστου υπήρξαν, και παραμένουν, οι όροι της πιο έντονης βλάβης.
Αντίχριστος: αλήθεια ή μύθος; Ο Χριστιανός σχέδιο του Αντίχριστου προήλθε από τις εβραϊκές παραδόσεις, ιδιαίτερα το Βιβλίο του Δανιήλ στο Εβραϊκή Βίβλος . Γράφτηκε περίπου 167bce, προείπε την ερμηνεία ενός τελικού διώκτη που θα μιλούσε υπέροχα λόγια εναντίον του Υψηλού Υψηλού και θα εξαντλούσε τους αγίους του Υψηλότερου, και θα σκεφτόταν να αλλάξει χρόνους και νόμους (7:25). Οι μελετητές συμφωνούν ότι ήταν ο συγγραφέας του Ντάνιελ υπαινιγμός στον σύγχρονο ελληνιστικό ηγεμόνα της Παλαιστίνης, τον Αντίοχο Δ΄ Επιφάνη, ο οποίος προσπάθησε να εξαφανιστεί ιουδαϊσμός . Αλλά επειδή ο Αντίοχος δεν ονομάστηκε, αργότερα οι αναγνώστες μπορούσαν να εφαρμόσουν την πρόβλεψη στον Ντάνιελ σε οποιονδήποτε διωκόμενο. Οι πρώτοι Χριστιανοί το εφάρμοζαν στους Ρωμαίους αυτοκράτορες που διώκουν την εκκλησία, ιδίως τον Νέρωνα (βασίλευσε το 54-68).
Αντίχριστος: αλήθεια ή μύθος; Τα τέσσερα βιβλία της Καινής Διαθήκης που πυροδότησαν τη χριστιανική πίστη στον Αντίχριστο ήταν οι δύο πρώτες επιστολές του Ιωάννη Αποκάλυψη στον Ιωάννη και τη δεύτερη επιστολή του Παύλου στους Θεσσαλονικείς. Τα πρώτα τρία γράφτηκαν κοντά στα τέλη του 1ου αιώναΑυτό; το τελευταίο γράφτηκε είτε από τον απόστολο Παύλο λίγο μετά το 50Αυτόή από έναν από τους άμεσους του Παύλου μαθητές περίπου 20 ή 30 χρόνια αργότερα. Ούτε οι Β΄ Θεσσαλονικείς ούτε η Αποκάλυψη χρησιμοποιούν τον όρο Αντίχριστος, αλλά και τα δύο έργα αναφέρονται σε έναν ερχόμενο διώκτη που είναι προφανώς το ίδιο πρόσωπο. Η πρώτη επιστολή του Ιωάννη εισάγει μια σημαντική διάκριση μεταξύ του Αντίχριστου που θα έρθει και των πολλών αντιχριστών που είναι ήδη ενεργοί στον κόσμο. Αυτή η διάκριση όχι μόνο επέτρεψε στους πιστούς κακολογώ Οι σύγχρονοι ως αντίχριστοι χωρίς να πρέπει να χαρακτηρίζουν ένα άτομο ως Αντίχριστο, αλλά τους επέτρεψε επίσης να αναγνωρίσουν το σώμα του Αντίχριστου ως συλλογικότητα που υπάρχει στο παρόν αλλά προορίζεται να έχει την ημέρα του θριάμβου στο μέλλον.
Αντίχριστος: αλήθεια ή μύθος;Παρ ‘όλα αυτά, οι πρώτοι Χριστιανοί έτειναν να τονίζουν την έλευση του ενός μεγάλου Αντίχριστου. Η Αποκάλυψη του Ιωάννη αναφέρεται σε αυτό το σχήμα ως το θηρίο από την άβυσσο (11: 7) και το θηρίο από τη θάλασσα (13: 1). Στην πιο διαρκή περιγραφή της εμφάνισής του, Β΄ Θεσσαλονικείς 2: 1-12, ονομάζεται άνθρωπος της αμαρτίας και γιος της καταστροφής. Θα έρθει σε μια εποχή στρατηγού αποστασία , εξαπατά τους ανθρώπους με σημάδια και θαύματα, κάθονται στο ναό του Θεού και ισχυρίζονται ότι είναι ο ίδιος ο Θεός. Τέλος, θα νικηθεί από τον Ιησού, ο οποίος θα τον καταστρέψει με το πνεύμα του στόματος του και τη φωτεινότητα της ερχομό του (2: 8).
Επειδή ακόμη και οι Β΄ Θεσσαλονικείς είναι περιγραμματικοί σχετικά με τις λεπτομέρειες του ανθρώπου του Αντίχριστου και τη φύση της βασιλείας του, μια διαδοχή βιβλικών σχολιαστών και ψευδώνυμων αποκαλυπτικών συγγραφέων από την εποχή του Πατέρα της Εκκλησίας και του πρώτου Μεσαίωνα άρχισαν να παρέχουν τα χαρακτηριστικά που λείπουν. Η δουλειά τους ήταν ολοκληρωμένο σε ένα σύντομο πραγματεία τον 10ο αιώνα ( ντο. 954) από έναν μοναχό από τη Λωρραίνη, Adso του Montier-en-Der, σε επιστολή προς τη βασίλισσα Gerberga της Γαλλίας. Η επιστολή του Adso έγινε το τυπικό μεσαιωνικό έργο αναφοράς για τον Αντίχριστο. Τον 13ο αιώνα αντικαταστάθηκε εν μέρει από πολλά κεφάλαια για τον Αντίχριστο στο εξαιρετικά δημοφιλές εγχειρίδιο του Hugh Ripelin, ΣΥΝΤΟΜΗ θεολογική αλήθεια ( ντο. 1265; Περίληψη της Θεολογικής Αλήθειας). Αν και ήταν πιο ομαλός, ο λογαριασμός του Ripelin διέφερε από τον Adso μόνο σε μικρές λεπτομέρειες.
Η μεσαιωνική άποψη του Αντίχριστου που κοινοποιήθηκε από τον Adso, τον Ripelin και μια σειρά από άλλους συγγραφείς στηρίχθηκε στην αρχή ότι ο Αντίχριστος είναι το παράδοξο αντίθετο του Χριστού σε όλα τα πράγματα. ( αντίχριστος κυριολεκτικά σημαίνει αντίθετα με τον Χριστό.) Έτσι, καθώς ο Χριστός γεννήθηκε από παρθένο μέσω σύλληψης από το Άγιο Πνεύμα, έτσι ο Αντίχριστος θα γεννηθεί από πόρνη μέσω σύλληψης από διαβολικό πνεύμα. Αν και οι απόψεις διέφεραν ως προς το αν ο πατέρας του Αντίχριστου θα είναι άνθρωπος ή δαίμονας, σε κάθε περίπτωση ο Αντίχριστος θα είναι, όπως συνήθως σημειώνεται στον Μεσαίωνα, γεμάτος διάβολος από την εποχή της σύλληψής του. Τόσο ο Χριστός όσο και ο Αντίχριστος γεννιούνται από τους Εβραίους, αλλά ο Αντίχριστος θα γεννηθεί από τη φυλή του Δαν – την οχιά στο δρόμο (Γένεση 49:17) – μάλλον από τη φυλή του Ιούδα, και στη Βαβυλώνα, όχι στη Βηθλεέμ. Όπως ο Χριστός, ο Αντίχριστος θα μεγαλώσει σε αφάνεια και θα ξεκινήσει την ανοιχτή διακονία του σε ηλικία 30 ετών, κερδίζοντας οπαδούς δίνοντας σημάδια και εκτελώντας θαύματα. Τα σημάδια και τα θαύματα για άλλη μια φορά είναι πολικά αντίθετα του Χριστού, επειδή τα υποτιθέμενα θαύματα του Αντίχριστου θα είναι μόνο κόλπα.
Η θριαμβευτική βασιλεία του Αντίχριστου (που δεν διακρίνεται ποτέ ξεκάθαρα από την αρχή της διακονίας του) θα διαρκέσει για τρεισήμισι χρόνια. Όπως ο Χριστός, ο Αντίχριστος θα έρθει στην Ιερουσαλήμ, αλλά, ως αντίθετο του Χριστού, θα χαιρετιστεί και θα σεβασθεί με ενθουσιασμό από τους Εβραίους. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του θα ξαναχτίσει το Ναό και θα καθίσει στο θρόνο του Σολομώντα σε μια ιερή και φρικτή αντιστροφή της απλής ιεροσύνης και της βασιλείας. Θα μετατρέψει τους ηγέτες της γης στην υπόθεσή του και θα διώξει τους Χριστιανούς τρομακτικά. Όλοι εκείνοι που αντιστέκονται στις αχρείες του θα βασανιστούν, και –όπως ο Ιησούς προφήτευσε στο Κατά Ματθαίον 24: 21– θα υπάρξουν μεγάλα βάσανα, όπως δεν ήταν από την αρχή του κόσμου μέχρι τώρα. Οι δύο μεγάλοι προφήτες Ενώχ και Ηλίας, οι οποίοι δεν πέθαναν ποτέ αλλά ήταν πνευσμένοι στον επίγειο παράδεισο, θα φτάσουν για να κηρύξουν ενάντια στον τυράννο και να παρηγορήσουν τους εκλεκτούς, αλλά ο Αντίχριστος θα τους σκοτώσει. Στο τέλος των τριώνμισι χρόνων, ο Αντίχριστος θα καταστραφεί από τη δύναμη του Χριστού, οπότε, μετά από ένα πολύ σύντομο διάστημα, θα έρθει η Τελευταία Κρίση και το τέλος του κόσμου.
Ένας σημαντικός μεσαιωνικός στοχαστής που απομακρύνθηκε ουσιαστικά από τις λαμβανόμενες διδασκαλίες για τον Αντίχριστο ήταν ο Καλαβριανός μοναχός του 12ου αιώνα Joachim of Fiore. Ο Joachim διατύπωσε μια άποψη διαδοχικών παρελθόντων και μελλοντικών διωγμών της χριστιανικής εκκλησίας που τον ενέπνευσαν να προτείνει την εμφάνιση μιας διαδοχής αντιχριστών (π.χ. Nero, Μωάμεθ , και ο Saladin) πριν από την άφιξη του μεγάλου Αντίχριστου. Όσο για τον μεγάλο Αντίχριστο, σύμφωνα με τον Joachim, δεν θα είναι Εβραίος από τη Βαβυλώνα, αλλά μάλλον η ενσάρκωση των χειρότερων κακών που προκύπτουν από την κοινωνία του Joachim, κυρίως τα εγκλήματα της αίρεσης και της καταπίεσης της εκκλησίας. Τέλος, αφού ο Joachim περίμενε την έλευση μιας θαυμάσιας χιλιετούς εποχής στη γη μεταξύ του θανάτου του Αντίχριστου και της Τελευταίας Κρίσης, βρέθηκε υποχρεωμένος να προβλέψει την έλευση ενός άλλου εχθρού του Θεού, ενός τελικού Αντίχριστου. Αν και ο Joachim ήταν ασαφής για τη φύση αυτού του τελευταίου ανταγωνιστής του Θεού, τον αναφέρθηκε ως Γκογκ, υπονοώντας ότι ο τελικός Αντίχριστος θα είναι συμμαχικός με τις εχθρικές δυνάμεις του Gog και Magog , που φαίνεται να κάνει τελική μάχη με τους αγίους μετά τη χιλιετία και πριν από την τελευταία κρίση (Αποκάλυψη 20: 7-9).
Η προσδοκία του επικείμενος η βασιλεία του Αντίχριστου στον μετέπειτα Μεσαίωνα ενθάρρυνε την πεποίθηση μεταξύ πολλών ότι οι πρόγονοί του ήταν ήδη στην ανοδική ή, πράγματι, ότι ο ίδιος ο Αντίχριστος είχε φτάσει στο πρόσωπο ενός συγκεκριμένου κυβερνήτη ή πάπα. Τέτοιες πεποιθήσεις συνδέονταν ειδικότερα με τον αντιπαπικό αυτοκράτορα Φρέντερικ Β (βασιλεύει 1212–50) και σε έναν διωκόμενο του εκκλησιαστικός αντιφρονούντες, Πάπας Ιωάννης ΧΧΙΙ (βασιλέα 1316–34). Η τάση να αναγνωρίσουμε έναν μισητό σύγχρονο κυβερνήτη ως Αντίχριστο σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπέρασε τον Μεσαίωνα. Ο Ρώσος τσάρος Ο Μέγας Πέτρος (βασίλεψε το 1689–1725), για παράδειγμα, ονομάστηκε Αντίχριστος από τους αντιπάλους του, τους Παλαιούς Πιστούς. Ακόμα και τον 20ο αιώνα ορισμένοι σχολιαστές αναγνώρισαν τον Μπενίτο Μουσολίνι, τον Ιταλό φασιστικό δικτάτορα, ως Αντίχριστο, λόγω της προσπάθειάς του να αναβιώσει τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Παρ ‘όλα αυτά, ξεκινώντας από τον 16ο αιώνα, η προσήλωση στον Αντίχριστο ως ερχόμενο ή παρόν φοβερό άτομο έδωσε τη θέση του στην άποψη του Αντίχριστου ως συλλογικός σώμα του κακού. Αυτή η θέση έγινε αποδεκτή στην περίληψη από μερικούς μεσαιωνικούς θεολόγους, αλλά έγινε συγκεκριμένη και δημοφιλής από Μάρτιν Λούθερ , ο οποίος επέμεινε ότι ο θεσμός του παπισμού, και όχι οποιοσδήποτε πάπας, ήταν ο Αντίχριστος. Οι σύγχρονοι Προτεστάντες προτιμούσαν να αντιληφθούν τον Αντίχριστο, ό, τι αντιστέκεται ή αρνείται την κυριαρχία του Χριστού και οι Ρωμαιοκαθολικοί έχουν την τάση να αναγνωρίζουν τον Αντίχριστο ως ένα συγκεκριμένο ερχόμενο άτομο.
Απομεινάρια της μεσαιωνικής Αντίχριστης παράδοσης βρίσκονται στη σύγχρονη δημοφιλή Πολιτισμός , όπως σε ταινίες του Χόλιγουντ όπως Το μωρό της Rosemary (1968) και Ο οιωνός (1976) και οι συνέπειές του. Η άποψη του Αντίχριστου ως διαβολικού θεσμού αντικατοπτρίζεται επίσης σε κάποιο βαθμό στη δεισιδαιμονία ότι οι πιστωτικές κάρτες και οι ηλεκτρονικοί γραμμικοί κώδικες σηματοδοτούν μυστηριωδώς αθώους ανθρώπους με το σύμβολο του Αντίχριστου, τον αριθμό 666 (Αποκάλυψη, 13:18).
