Είναι ο συνεργάτης σας εργαζόμενο Zombie;
Είναι ο συνεργάτης σας εργαζόμενο Zombie; Περπατούν ανάμεσα μας, νεκρά μάτια, με βαρύ πέλμα. Είναι ο συνάδελφος που χαλαρώνει στην καφετιέρα; O υπεύθυνος ενός σχεδίου που κοιτάζει έξω από το παράθυρο. Γνωρίστε το εργατικό δυναμικό των ζόμπι: Μια ομάδα εργαζομένων που δεν βρίσκουν έμπνευση στην εργασία.
Υπάρχουν περισσότερα “ΖΌΜΠΙ” από ότι μπορεί να φανταστείτε. Σύμφωνα με recent study by Aon Hewitt, λιγότεροι από το ένα τέταρτο των υπαλλήλων του κόσμου χαρακτηρίζονται ως “εξαιρετικά άτομα” απασχολούμενοι στις θέσεις εργασίας τους. Μόνο το 39% φαίνεται ότι είναι “μέτρια”.
Αυτό αφήνει ένα φοβερό κενό 5 εκατομμυρίων ανθρώπων που ο Αον έβλεπε «μη δεσμευμένο». Η πιο ειδεχθής σκέψη από πλευράς μας θα μπορούσε να οδηγεί σε ένα συμπέρασμα που να υπαινίσσεται ένα γραφείο που δεν ξεχνιέται εύκολα. Κυριολεκτικά σε στοιχειώνει. Διάδρομοι γραφείων με “νεκραναστημένους” καθότι κάποτε ήταν πολύτιμα στελέχη, γεμάτα ζωή και υπέροχες ιδέες.
Γιατί Συμβαίνει Αυτό;
Πέραν της ανθρώπινης τραγωδίας των εργαζομένων που δαπανούν οκτώ ώρες την ημέρα κα αισθάνονται ανικανοποίητοι, η αποδέσμευση μεταξύ των εργαζομένων αρχίζει να μολύνει την κοινωνία σε ασύλληπτο βαθμό γενικότερα. Όταν τα επίπεδα αφοσίωσης μεταξύ των εργαζομένων είναι χαμηλά, οι επιχειρήσεις αναφέρουν υψηλότερο κύκλο εργασιών, μεγαλύτερη εναλλαγή του προσωπικού στις θέσεις εργασίας και χαμηλότερη ικανοποίηση των πελατών.
Τα εργαζόμενα Zombie κοστίζουν στις ΗΠΑ 550 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, according to Gallup..
Οι ευρύτερες οικονομικές συνέπειες αυτού του γεγονότος είναι εύκολο να προβλεφθούν: Η αδυναμία στον επιχειρηματικό τομέα οδηγεί 1) σε πτώση της εθνικής ευημερίας. 2) Στην πτώση του συλλογικού βιοτικού επιπέδου των ανθρώπων.
Όλα αφορούν την ανταγωνιστικότητα, εξηγεί ο οικονομολόγος Xavier Sala-I Martin στο World Economic Forum. “Τα έθνη που είναι πιο ανταγωνιστικά είναι πιο παραγωγικά. Ως ως εκ τούτου, είναι πιο ικανά να καλύψουν τις κοινωνικές ανάγκες του λαού τους”.
Εν ολίγοις: η δέσμευση οδηγεί στην παραγωγικότητα. Αυτή με την σειρά της οδηγεί στην ευημερία. Η ευημερία οδηγεί σε μια πιο δίκαιη, πιο ευτυχισμένη κοινωνία.
Λοιπόν, τι απομυζά την ζωτικότητα των εργατών;
Μια παγκόσμια τάση φαίνεται να είναι ένα αυξανόμενο άγχος που προκαλείται από τη μεταβαλλόμενη φύση των θέσεων εργασίας και την άνοδο των μηχανών. Όπως δήλωσε ο Ken Oehler του Aon Hewit στην website HR Drive:: ” Οι γρήγορες τεχνολογικές εξελίξεις απειλούν ολοένα και περισσότερο την ασφάλεια της εργασίας .Απασχολούνται λιγότεροι εργαζόμενοι και αναμένουμε αυτή η τάση να συνεχιστεί”.
Άλλες μορφές αλλαγής είναι εξίσου ανησυχητικές: Οι ταξιδιωτικές απαγορεύσεις και οι λοιποί μεταναστευτικοί περιορισμοί δημιουργούν αβεβαιότητα καθώς οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό για τις θέσεις εργασίας που εκπαιδεύτηκαν.
Υπάρχει επίσης έλλειψη κατάλληλης κατάρτισης στην εργασία. Οι οργανώσεις αγωνίζονται για την εξειδίκευση, και την επιδεξιότητα του προσωπικού τους. Καθώς αλλάζουν οι ρόλοι, συντομεύονται οι συμβάσεις και τα παραδοσιακά διαπιστευτήρια βιογραφικού θεωρούνται ξεπερασμένα.
Η αιτία έλλειψης ενθουσιασμού
Μετά υπάρχουν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Πιο συγκεκριμένα, η ανησυχητική έλλειψη αυτών. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο ενθουσιασμός των εργαζομένων έχει εξασθενήσει. Αιτία; Οι στάσιμοι μισθοί και η αχαλίνωτη εργασιακή ανασφάλεια. Η ευελιξία μπορεί να υπάρξει στο μέλλον. Αλλά όχι τώρα εις βάρος της οικονομικής σταθερότητας.
“Η ανταγωνιστικότητα ενισχύεται και δεν αποδυναμώνεται συνδυάζοντας βαθμούς ευελιξίας στο εργατικό δυναμικό με επαρκή προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων”. λέει ο Alain Dehaze, Διευθύνων Σύμβουλος της Adecco, μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες στελέχωσης στον κόσμο.
Την δήλωση του Alain Dehaze την αφήνω να την σχολιάσετε εσείς.
