Πέντε απίστευτα κείμενα ξόρκια, κατάρες

Όσο η ανθρωπότητα πίστευε και πιστεύει σε μια ανώτερη δύναμη, η χρήση της μαγείας, τα ξόρκια και οι κατάρες, υπήρξαν και υπάρχουν ευρέως σε όλους τους πολιτισμούς. Πέντε απίστευτα κείμενα ξόρκια, κατάρες με επιρροή ή «grimoires» (εγχειρίδια μαγείας) σας τα παρουσιάζω εδώ καθώς αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια των αιώνων. Πολλά από αυτά έγιναν το Α-Ω για μυστικές εταιρείες και αποκρυφιστικές οργανώσεις που άντεξαν μέχρι τον εικοστό αιώνα. Εδώ παρουσιάζουμε πέντε χειρόγραφα που παρέχουν ένα συναρπαστικό παράθυρο στη μαγεία των αρχαίων.

Το Βιβλίο του Αβραμελίν του Μάγου γράφτηκε ως επιστολικό μυθιστόρημα ή αυτοβιογραφία ενός ατόμου που είναι γνωστό ως Αβραάμ των Σκουληκών. Ο Αβραάμ ήταν ένας Γερμανο-εβραίος που πιστεύεται ότι έζησε μεταξύ του 14ου και του 15ου αιώνα. Το Βιβλίο του Αβραμελίν του Μάγου περιλαμβάνει τη μετάδοση της μαγικής και καβαλιστικής γνώσης του Αβραάμ στον γιο του, Lamech, και αφηγείται την ιστορία του πώς απέκτησε για πρώτη φορά τέτοια γνώση.

Ο Αβραάμ ξεκινά την αφήγησή του με το θάνατο του πατέρα του, ο οποίος του έδωσε «σημεία και οδηγίες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο είναι απαραίτητο να αποκτήσει την Ιερή Καμπάλα» λίγο πριν από το θάνατό του. Επιθυμώντας να αποκτήσει αυτή τη σοφία, ο Αβραάμ είπε ότι ταξίδεψε στο Mayence (Mainz) για να σπουδάσει κάτω από έναν Ραβίνο που ονομαζόταν Μωυσής. Ο Αβραάμ σπούδασε υπό τον Μωυσή για τέσσερα χρόνια πριν ταξιδέψει για τα επόμενα έξι χρόνια της ζωής του, φτάνοντας τελικά στην Αίγυπτο.

Πέντε απίστευτα κείμενα ξόρκια, κατάρες

Στην Αίγυπτο ο Αβραάμ συνάντησε τον Αμπραμελίν τον Μάγο. Έναν Αιγύπτιο μάγο που ζούσε στην έρημο έξω από μια αιγυπτιακή πόλη που ονομαζόταν Αράχι ή Αράκι. Λέγεται ότι ο Αμπραμελίν δίδαξε τότε στον Αβραάμ την καμπαλιστική του μαγεία και του έδωσε δύο χειρόγραφα για να τα αντιγράψει. Ένα από τα κυριότερα σημεία αυτού του grimoire είναι ένα περίτεχνο τελετουργικό γνωστό ως «Επιχείρηση Abramelin», το οποίο λέγεται ότι δίνει τη δυνατότητα σε έναν μάγο να αποκτήσει τη «τη γνώση και τη συνομιλία» του «φύλακα αγγέλου» του/της και να τυφλώσει τους δαίμονες. Το χειρόγραφο χρησιμοποιήθηκε αργότερα σε αποκρυφιστικές οργανώσεις όπως το Ερμητικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής και το μυστικιστικό σύστημα Θέλημα του Aleister Crowley.

The Ars Notoria

Ως μέρος μιας μεγαλύτερης συλλογής γνωστής ως τα κλειδιά του Σολομώντα , το Ars Notoria είναι ένα βιβλίο που λέγεται ότι επιτρέπει στους οπαδούς να κατακτήσουν την ακαδημαϊκή κοινότητα. Τους δίνει μεγαλύτερη ευγλωττία, τέλεια μνήμη και σοφία. Το ars-notoria είναι ένα από τα πέντε βιβλία των κλειδιών του Σολομώντα. Ένα ανώνυμο κείμενο που συντάχθηκε από άλλα έργα του 17ου αιώνα και εστιάζει στη δαιμονολογία.

Το Ars Notoria είναι το παλαιότερο τμήμα του γριμορίου τα κλειδιά του Σολομώντα που χρονολογείται από τον 13ο αιώνα. Ωστόσο, τα κείμενα που περιέχονται μέσα είναι μια συλλογή από ομιλίες, προσευχές και μαγικές λέξεις που χρονολογούνται πολύ πριν από το 1200. Οι προσευχές είναι σε πολλές γλώσσες, όπως τα εβραϊκά, τα ελληνικά και τα λατινικά. Δεν ήταν ένα βιβλίο με ξόρκια ή φίλτρα, αλλά ένα βιβλίο προσευχών και ομιλιών που λέγεται ότι ενισχύουν και εστιάζουν τις νοητικές δυνάμεις κάποιου, παρακαλώντας τον Θεό για πνευματικά χαρίσματα. Μεταξύ αυτών των πνευματικών χαρισμάτων είναι η έννοια της «τέλειας μνήμης».

Όσοι ασχολούνται με  αριθμητική, γεωμετρία και φιλοσοφία, το Ars Notoria υπόσχεται μια μεγάλη καταξίωση τους, εάν αφοσιωθούν σε αυτό . 

Η Ψεύτικη Ιεραρχία των Δαιμόνων

Το Pseudomonarchia Daemonum, γνωστό και ως Ψεύτικη Ιεραρχία των Δαιμόνων, είναι μια μεγάλη επιτομή από τον 16ο αιώνα που υπαγορεύει τα ονόματα εξήντα εννέα δαιμόνων. Η λίστα εμφανίστηκε αρχικά ως παράρτημα σε ένα βιβλίο για τη δαιμονολογία και τη μαγεία του Johann Weyer. Γιος ενός εμπόρου δημοσίων υπηρεσιών, ο Johann Weyer ήταν Ολλανδός γιατρός και αποκρυφιστής που γεννήθηκε στην Ολλανδία το 1515. Γνωρισμένος καλά στα Λατινικά από νεαρή ηλικία, ο Weyer έγινε γρήγορα μαθητής του Heinrich Cornelius Agrippa, ενός διάσημου μάγου, θεολόγου και αποκρυφιστής στην Αμβέρσα.

Φαίνεται ότι το ενδιοαφέρον του Weyer για τη μαγεία ξεκίνησε όταν εργαζόταν υπό την Agrippa, αλλά αργότερα κλιμακώθηκε αφού έγινε γιατρός από μόνος του: κλήθηκε σε μια συγκεκριμένη υπόθεση μάντισσας και έτσι ζήτησε από τον δικαστή συμβουλές για το θέμα. Αυτή η δικαστική υπόθεση του κίνησε το ενδιαφέρον του για την έρευνα του τρόπου ζωής της μαγείας, με αποκορύφωμα την απόφασή του να προσπαθήσει να υπερασπιστεί αυτούς που κατηγορούνταν ότι την ασκούσαν. 

Είκοσι επτά χρόνια μετά από αυτή την υπόθεση, όταν ο Weyer ήταν εξήντα δύο ετών, δημοσίευσε το Pseudomonarchia Daemonum.

Στο έργο του Weyer ισχυρίζεται ότι ενώ οι δαίμονες και τα τέρατα από την κόλαση θα μπορούσαν να έχουν ψευδαισθησιακή δύναμη πάνω στους ανθρώπους, οι πληγέντες δεν ήταν μάγισσες σε δίκη ή «ψυχικά άρρωστοι», όπως δήλωσε ο Weyer—αλλά μάλλον τσαρλατάνοι που έκαναν κόλπα με τους απλούς ανθρωπους για εύκολο κέρδος. Η πρόθεση του Weyer ήταν να δημιουργήσει μια πίστη ότι οι κατηγρούμενοι ήταν, στην πραγματικότητα, αθώοι. Το πόσο χρήσιμες ήταν οι προσπάθειες του Weyer για τις κατηγορούμενες μάγισσες παραμένει αόρατο, ωστόσο υπάρχουν στοιχεία ότι οι εκκλήσεις του για το έλεός τους αγνοήθηκαν κατά κύριο λόγο.

Το Picatrix

Το Picatrix είναι ένα αρχαίο αραβικό βιβλίο αστρολογίας και αποκρυφιστικής μαγείας που χρονολογείται από τον 10ο ή τον 11ο αιώνα, το οποίο έχει κερδίσει τη φήμη για την άσεμνη φύση των μαγικών συνταγών του. Το Picatrix, με τις κρυπτικές αστρολογικές περιγραφές και τα ξόρκια του που καλύπτουν σχεδόν κάθε πιθανή επιθυμία ή επιθυμία, έχει μεταφραστεί και χρησιμοποιηθεί από πολλούς πολιτισμούς ανά τους αιώνες και συνεχίζει να γοητεύει τους αποκρυφιστές οπαδούς από όλο τον κόσμο.

Το Picatrix γράφτηκε αρχικά στα αραβικά και είχε τον τίτλο Ghāyat al-Ḥakīm, που μεταφράζεται σε «Ο στόχος του σοφού». Οι περισσότεροι μελετητές πιστεύουν ότι ξεκίνησε τον 11ο αιώνα, αν και υπάρχουν καλά τεκμηριωμένα επιχειρήματα που το χρονολογούν στον 10ο αιώνα. Τελικά, τα αραβικά γραπτά μεταφράστηκαν στα ισπανικά και αργότερα στα λατινικά το 1256 για τον βασιλιά της Καστιλιάνας Αλφόνσο τον Σοφό. Την εποχή αυτή πήρε τον λατινικό τίτλο Picatrix.

Το κείμενο αποτελείται από μαγεία και αστρολογία. Ένα στοιχείο που συνέβαλε στη φήμη του Picatrix είναι η άσεμνη φύση των μαγικών συνταγών του. Οι φρικιαστικές παρασκευές έχουν σκοπό να αλλάξουν την κατάσταση συνείδησης και μπορεί να οδηγήσουν σε εξωσωματικές εμπειρίες ή ακόμα και θάνατο. Τα συστατικά περιλαμβάνουν αίμα, σωματικές εκκρίσεις, εγκεφαλική ύλη αναμεμειγμένη με άφθονες ποσότητες χασίς, όπιο και ψυχοδραστικά φυτά. Για παράδειγμα, το ξόρκι για «Δημιουργία εχθρότητας και διχόνοιας» λέει:

«Πάρτε τέσσερις ουγγιές από το αίμα ενός μαύρου σκύλου, δύο ουγγιές από αίμα και εγκεφάλους χοίρου και μία ουγγιά από εγκεφάλους γαϊδάρου. Ανακατεύουμε όλα αυτά μαζί μέχρι να αναμειχθούν καλά. Όταν δίνετε αυτό το φάρμακο σε κάποιον με φαγητό ή ποτό, θα σας μισήσει».

Πέντε απίστευτα κείμενα ξόρκια, κατάρες

Το Arbatel de magia veterum (Arbatel: Of the Magic of the Ancients) είναι ένα grimoire της περιόδου της Αναγέννησης και ένα από τα έργα με τη μεγαλύτερη επιρροή στο είδος του. Σε αντίθεση με κάποια άλλα απόκρυφα χειρόγραφα που περιέχουν σκοτεινή μαγεία και κακόβουλα ξόρκια, το Arbatel περιέχει πνευματικές συμβουλές και καθοδήγηση για το πώς να ζεις μια έντιμη και έντιμη ζωή.

Το Arbatel λέγεται ότι γράφτηκε το 1575 μ.Χ. Ο συγγραφέας παραμένει άγνωστος, αν και εικάζεται ότι γράφτηκε από έναν άνδρα ονόματι Jacques Gohory, έναν Paracelsian (μια ομάδα που πίστευε και ακολουθούσε τις ιατρικές θεωρίες και θεραπείες του Paracelsus).

Το επίκεντρο του Arbatel αναφέρεται στη φύση και στις φυσικές σχέσεις μεταξύ της ανθρωπότητας και μιας ουράνιας ιεραρχίας. Επικεντρώνεται στις θετικές σχέσεις μεταξύ του ουράνιου κόσμου και των ανθρώπων, και στις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των δύο. Το Arbatel ήταν ένα έργο εξαιρετικά επιδραστικό για την εποχή του.

 

Aριστείδης Ανδρέου-Καίσαρας

MONO για σοβαρά ενδιαφερόμενους παραδίδω μαθήματα Ταρώ στο γραφείο μου Πάρου 15 Αθήνα Τ.Κ.11255.Για περισσότερες πληροφορίεσ καλέστε στο 6944930028